Lege schappen en hoge prijzen
Plaats een reactieHamsterwoede, een run op wc-papier. Zo begon de coronacrisis. Weet u het nog? Alle schappen leeg – alsof er echt een tekort was. Wat moet je als zorgbestuurder dan doen, in het vervolg? Toch maar bijvoorbeeld handschoentjes hamsteren voor een mogelijke tweede golf? Zo voldoe je tenminste aan de verantwoordelijkheid tegenover de eigen patiënten.
Maar als iedereen extra handschoentjes bestelt om eigen noodvoorraden aan te leggen, dan is er meteen sprake van een potentieel fictief tekort. Met drie gevolgen.
Fabrikanten zullen de prijzen laten stijgen (al gaat de totale jaarlijkse vraag niet omhoog). Landen of grote organisaties betalen dat extra bedrag grif, omdat ze niet het politieke risico willen lopen op komende tekorten. Veel organisaties of landen die dat niet willen of kunnen betalen, vissen dan achter het net.
De enige oplossing voor dit vraagstuk is echt samenwerken. Dus geen individuele voorraden aanleggen. Uiteraard moet dan goed worden geregeld of we dit als regio doen, als ziekenhuizen binnen die regio, in samenwerking met de langdurige en ouderenzorg, of juist op landelijk niveau. Meest effectief is natuurlijk als dit centraal gebeurt.
Indien er wordt gekozen voor een centrale aanpak, dient duidelijk te zijn hoe de voorraden worden verdeeld over alle zorgorganisaties en wat de verdelingsformule is bij een tweede uitbraak.
Welke regels, welke materialen, wie krijgt voorrang, wat is genoeg, welke communicatie, wie gaat eventueel voor en wat is op tijd? Daarnaast geldt: welke informatie is nodig om dit te realiseren?
De volgende vraag is wie dit landelijk beslist. Doorslaggevend daarbij is vertrouwen in degene die dat centraal gaat doen. Als wij een run op beschermende kleding, handschoentjes of mondkapjes willen voorkomen, dan moet dat in goed overleg met elkaar worden georganiseerd.
Ik ben verbaasd dat dit, na de lessen van de eerste coronacrisis, nog niet is gebeurd. Mijn vertrouwen is er dan. Anders krijgen we vanzelf lege schappen en hoge prijzen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
meer van Mark van Houdenhoven- Er zijn nog geen reacties