Een golf van lotsverbondenheid

Wat heeft de coronacrisis ons als mensheid tot nu toe opgeleverd? In elk geval solidariteit in zijn mooiste vorm. Lotsverbondenheid. Want los van het persoonlijke risico dragen wij allen het risico te worden geïnfecteerd. Iedereen werkt mee om dat risico te beperken en het beroep op de zorg uit te smeren.

Opeens zijn alle mensen echt gelijkwaardig. Iedereen snapt dat anderen helpen uiteindelijk in het eigen belang is. Iedereen herkent zich in de strijd van de ander: dat kan straks jouw gevecht met het virus zijn.

Ik zie veel mooie initiatieven. Bedrijven die nieuwe apps ontwikkelen in het OLVG en dit elders in Nederland mogelijk maken. Patiënten op ic’s die in het noorden worden geholpen – om Brabant te ontlasten. Bedrijven die onbaatzuchtig handalcohol en handgel produceren. ICT-beveiligingsondernemers die gratis hulp aanbieden omdat in cruciale sectoren thuiswerk opeens het nieuwe normaal is.

Laten we dat lang vasthouden

En verder? Uitwisseling van kennis tussen ziekenhuizen en bedrijven. Spoedzorg geconcentreerd in specifieke ziekenhuizen. Mensen die zich weer beschikbaarstellen om te werken in de zorg, in de schoonmaak, op de ic’s en verpleegafdelingen. Te veel om op te noemen. Een explosie van saamhorigheid.

Ik zie nog iets. Een explosie van innovatie. Niet steeds iets nieuws van weer een andere whizzkid met een gescheurde spijkerbroek en een financier. Maar innovatie die snel de patiënt bereikt. Massaal beeldbellen, nieuwe productielijnen, de omschakeling naar andere processen en de inzet van apps om patiënten te ondersteunen.

Iedereen snapt dat dit nodig is. Iedereen doet mee – uit eendracht. En ik ben trots dat een levensgevaarlijk virus zo’n golf van solidariteit en innovatie teweegbrengt. Surfen op de golf van lotsverbondenheid. Laten we dat lang vasthouden, ook als deze pandemie is bedwongen. Niet alleen in Nederland, maar in heel Europa.