Kunt u me helpen met mijn schuldgevoel?

Aan mijn inbox te oordelen, ben ik een academische superster. De hele dag door ontvang ik uitnodigingen van bladen om wetenschappelijke artikelen bij te dragen, en congressen om op te treden als spreker.

Hoe men mij kent? Natuurlijk van mijn publicaties in medische bladen, en dan niet eens mijn meest illustere. Vooral word ik gevraagd vanwege mijn briljante in­­­gezonden brief van tien jaar geleden in The Journal of Infection: C-reactive proteins but not CRP dynamics predict mortality (uit enthousiasme kort men in uitnodigingen de titel vaak in). Een goede tweede is een artikel waarbij ik had geprobeerd me te laten schrappen als auteur, maar onverhoeds toch in het midden van de auteurslijst eindigde.

Hoe obscuurder het blad en hoe minder geciteerd het artikel, des te groter de kans dat ze me ermee durven te benaderen. Ze zullen wel denken: die Ekkelenkamp wordt al genoeg lastiggevallen over al zijn stukken in Nature en The New England (nou ja: Clinical Infectious Diseases – ook respectabel). Laten we hem uitdagen met het werk dat hij voor een selecter publiek heeft geschreven.

De hele dag door ontvang ik uitnodigingen van ­bladen en congressen

Af en toe, op een lome vrijdagmiddag, als ik net iets meer de indruk krijg dat zo’n uitnodiging is verstuurd door een echt persoon, e-mail ik terug. Zo vroeg mevrouw ‘Ada’ me om over mijn recente werk te spreken op het 4th International Congress of Environment, in Sapporo. Ik antwoordde uit beleefdheid: ‘Ik ben de wereldwijde expert op farmacokinetica van antibiotica bij postcoïtale nagelriem­infecties, een verwaarloosde klinische entiteit, en adviseer de overheid hierover.’ Dat vond ze kennelijk een passend onderwerp voor het congres, en ik kreeg een korting aangeboden op het inschrijfgeld. Nadat ik op mijn beurt uitlegde dat ik genoodzaakt was een gage van 1500 euro per dag plus reiskosten te vragen, kwamen we gezamenlijk tot de conclusie dat het niet haalbaar zou zijn mij over te laten vliegen.

Vergelijkbaar werd ik onlangs benaderd voor een speciale editie van een blad waarvan de indruk werd gewekt dat het Pulmonology heette. ‘Ik wilde met u in contact komen over uw werk op het gebied van pneumonieën’, schreef editor Smith. ‘Recent las ik met plezier uw artikel C-reactive protein levels but not…’

Ik antwoordde dat ik daar niet de aangewezen persoon voor was. Om discussie te vermijden voegde ik toe: ‘Mijn aandachtsgebied is verschoven naar stochastische ontwerpen van niet-gerandomiseerde dubbelblinde studies met EBV-vaccinatie.’

‘Dank u voor uw e-mail’, kreeg ik terug, ‘zou u me meer kunnen vertellen over het onderwerp? Wellicht is het gepast voor een van onze komende edities.’

Dat plaatste me wel voor het blok. Ik vraag me af of dat veld van de medische epidemiologie daadwerkelijk bestaat en heb de correspondentie niet verder voortgezet. Inmiddels voel ik me daar wat ongemakkelijk bij. Mocht u dus onverhoeds wél een expert zijn wat betreft stochastische niet-­gerandomiseerde dubbel­blinde studies, zou u dan contact met dr. Smith willen opnemen? Hij mailde vanaf editorialteam@eu.esmed.net (wat een beetje lijkt op esmed.org, maar waarschijnlijk toch niet hetzelfde blad is).