Goed gedaan!
1 reactieMet elke patiënt die wordt opgenomen moet het reanimatiebeleid worden besproken. Het is een onderdeel van het behandelplan dat zorgvuldig moet worden besproken.
Als beginnende anios maakte ik, na een training, deel uit van het reanimatieteam. Een van de eerste oproepen betrof een 83-jarige vrouw, zelfstandig wonend en voorheen opvallend gezond.
Ze was opgenomen ter observatie voor rugpijn en nu niet aanspreekbaar in haar bed aangetroffen. Het reanimatiebeleid was bij opname niet besproken, wat inhield dat er geen beperkingen waren. In korte tijd was het hele reanimatieteam routinematig aan de slag gegaan. Ik was diep onder de indruk van de inteniteit van de hartmassage en het effect op het kleine tengere lichaam.
Na twaalf minuten kreeg ze output en werd meegenomen naar de ICU. Opgelucht keken we naar elkaar en de intensivist riep: ‘Goed gedaan allemaal!’
Ze bleek een longembolie te hebben en een onderliggend gemetastaseerd coloncarcinoom. Na een lang en gecompliceerd nabeademingstraject ging ze half verlamd in een rolstoel naar het verpleeghuis. Volgens haar dochter was haar verlies aan zelfstandigheid, haar ergste nachtmerrie. Ze overleed drie maanden later.
Als met haar was besproken wat reanimeren inhoudt en dat het op haar leeftijd in meer dan 90 procent van de gevallen niet succesvol is, was haar een hoop ellende bespaard gebleven. Helaas merk ik dat ook ik dit moeilijke gesprek soms vermijd of er onvoldoende tijd voor neem. Het kan lastig zijn om de juiste toon te vinden. Misschien is het tijd voor een verplichte cursus ‘reanimatiebeleid bespreken’.
A.Wilschut-Verhoef
algemeen arts specialisatie homeopathie, Barendrecht
Zou de longembolie en het coloncarcinoom ook bekend geworden zijn, indien niet gereanimeerd was? Wat lijkt het mij, voor haar dochter waardevol om dit te weten, zodat ze het waarschijnlijk met deze wetenschap, makkelijker gehad zal hebben met het ver...lies van haar moeder. Er blijven altijd zaken, die wij als mensen niet geacht worden te sturen.