Second opinion versus een tweede kans

Ik worstel met een dilemma. Afgelopen maanden krijg ik steeds meer patiënten die voor een second opinion komen. Nou is er niks mis met een second opinion, er zijn immers verschillende inzichten en manieren van aanpak. Het einddoel is uiteindelijk de patiënt zo goed mogelijk te helpen. Zonder het totale plaatje uit het oog te verliezen van de impact van bepaalde procedures, de voor- en nadelen van ingrepen en medicatie.

En ook met oog voor de financiële implicaties indien de patiënt niet voldoende verzekerd is. Binnen de voornamelijk private zorg in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) zijn sommige ingrepen zeer prijzig en bij een beperkte verzekering kan dat een forse financiële aderlating zijn. Aangezien er veel beroepen zijn waarbij de verplichte ziektekostenverzekering slechts de meest basale aspecten dekt, vind ik het essentieel om mijn patiënten hierover van tevoren goed in te lichten. Een juf van een lagere school of een verpleegkundige kan het zich soms simpelweg niet veroorloven om hier een behandeling te ondergaan. Een behandeling in het thuisland kan dan voordeliger zijn, ondanks de additionele reiskosten. 

Een aantal van de secondopinionpatiënten vraagt mij dan ook nog eens goed in hun dossier te kijken en te achterhalen of alle voorgestelde ingrepen ook daadwerkelijk nodig zijn. Helaas wordt door sommige collega’s wel erg gretig naar het ‘direct ingrijpen’-instrumentarium gegrepen omdat daar een financiële beloning tegenover staat.  

Een tandje erger zijn de gevallen waarbij testresultaten overdreven worden en men de patiënt (doods)bang maakt door de meest uitzonderlijke en dramatische consequenties voor te leggen indien er niet direct behandeld gaat worden. Ik heb zelf meegemaakt dat een paar patiënten werd verteld dat ze een vergevorderd stadium van kanker hadden en binnen een halfjaar dood zouden gaan als ze geen behandeling ondergingen. Uit mijn eigen onderzoek bleek dat dit gewoonweg niet het geval is. Dergelijke situaties zijn verre van bevorderlijk voor het vertrouwen in de medische professie bij deze patiënten. Zeker in de culturele smeltkroes van de VAE heeft voor velen de dokter nog status en wordt diens mening betrouwbaar en eerlijk geacht. Maar door een dergelijke negatieve ervaring brokkelt dit betrouwbare beeld hard af. 

In mijn optiek gaat het niet meer om second opinions, maar om patiënten een tweede kans te geven het vertrouwen terug te krijgen in hun medisch specialist. 

Afsluitend voor mijn laatste blog in 2023, wens ik mijn zeer gewaardeerde lezers een mooie kerst en een gelukkig nieuwjaar.