‘Ik doe dit niet voor u, maar voor uw man’

Afgelopen week was ik in Dubai op een internationaal congres over cosmetische chirurgie voor gynaecologie. Een aantal zaken is me in het bijzonder bijgebleven.

Een toespraak van een lokale vrouwelijke collega gaat over een perineumplastiekoperatie bij een oudere patiënte. Deze moeder van vier kinderen heeft vier keizersneden gehad, en haar man klaagde dat hij niks voelde bij het vrijen. Een mannelijke chirurg doet de operatie en krijgt de dame een paar maanden later weer op bezoek. Ze geeft aan dat ze nu bij het vrijen erg veel pijn heeft en bloedverlies krijgt. Hij onderzoekt haar, en voelt en zegt ‘niks aan de hand. Het is echt niet te strak uitgevoerd.’ De chirurg vertelt vervolgens dat ze niet moet klagen en bijt haar toe ‘mevrouw ik deed dit niet voor u, maar voor uw man.’ De spreker lacht bij deze uitspraak als blijk van herkenning; zo werkt het hier in het Midden-Oosten nu eenmaal. In de zaal lijkt niemand verbaasd en er volgen geen opmerkingen of vragen.

De volgende collega komt en het onderwerp van genitale mutilatie wordt aangesneden. In 2016 is in Egypte een wet aangenomen die genitale mutilatie verbiedt. De spreker deelt wat data over Egypte. Ze vermeldt trots dat sinds de invoering van die wet het percentage ‘drastisch’ is gedaald van 82 procent naar 79 procent. Ik durf niet te stellen of dit nu echt een grote significante verbetering is, temeer omdat deze regio überhaupt niet bekend staat om haar betrouwbare data en statistiek. Dezelfde cijfers gelden anno 2023 ook voor Somalië en Mali.

In de middag spreek ik een paar collega’s tijdens de lunch. We komen op het onderwerp soa’s, waarop een lokale collega geïrriteerd reageert met ‘dat komt hier niet voor! Niemand heeft seks buiten het huwelijk.’ De anderen aan de lunchtafel zwijgen en bestuderen hun bordje nog eens goed. Met stomme verbazing luister ik naar die uitspraak; zelfs in mijn eigen praktijk kom ik zeer vaak patiënten tegen met een soa. Hetzij dankzij uitspattingen van haar man, of door een eigen avontuur. Maar soa’s ontkennen als gynaecoloog is struisvogelgedrag.

Aan het eind van de dag wordt een casus besproken van een jonge Arabische vrouw die ontevreden was over de ongelijkheid van haar buitenste schaamlippen en opvulling wilde door middel van een schaamlipcorrectie. De behandelende arts ging voortvarend aan de slag met op hyaluronzuur en water gebaseerde fillers, die ik zelf niet zou gebruiken gelet op de lastige manier om egaal te vullen. Het resultaat was dan ook niet fraai, en zeker niet binnen korte tijd genezen.

Het bijzondere was dat slechts de casuïstiek besproken werd, en ‘en passant’ werd verteld waarom de patiënte deze procedure wilde. Ze ging namelijk binnen twee weken trouwen, was zeer gelovig, en dat betekende dat ze voor het eerst seks zou hebben. Ik vind het betreurenswaardig dat zij deze behandeling zo kort voor haar huwelijk heeft gekregen zonder naar deze context te kijken of haar op z’n minst te attenderen op de hersteltijd. Gelukkig is een aantal collega’s hier ook verbaasd over.

In de 10 jaar dat ik werkzaam ben in het Midden-Oosten zie ik wel degelijk positieve vooruitgang, maar het gaat langzaam. Ik wens voor de vrouwen hier dat de progressie zich blijft ontwikkelen. Niet zozeer voor hun man, maar vooral voor henzelf.