Laatste blog over die euthanasietuchtzaak: wat de patiënt er zelf van vond

Maar de patiënt is toch al overleden, zult u zeggen? Ja, maar de familie, die ook bij het proces was om de psychiater te steunen, benaderde mij om me erop te attenderen dat ik over haar eerder een blog schreef. Het is de moeite om die nog eens helemaal te lezen, zeker in het licht van het vervolg.

Ik beperk me tot enkele citaten. Agnes was een zeer strijdbaar persoon, die een vlammend pleidooi hield voor een humaner euthanasiebeleid voor psychiatrische patiënten!

Ze vroeg me aandacht te vragen:

• voor de extreem lange wachtlijst voor euthanasie vragende psychiatrische patiënten. En ook
• voor ‘het spook van het verschijnsel, dat je nooit bent uitbehandeld in de psychiatrie’.

Op haar rouwkaart stond:

Na een 44 jaar durende worsteling met ondraaglijk psychisch lijden

– met dank aan De Psychiatrie, waar je nooit bent uitbehandeld –

heeft Agnes eindelijk-eindelijk-eindelijk alles los mogen laten.

Met dank aan het team van het Expertisecentrum Euthanasie.

Doet dit iets af aan de zorgvuldigheid en je aan de wet moeten houden? Nee. Maar het onderstreept wel, dat zorgvuldigheid twee kanten heeft. Niet te snel, maar ook niet te traag. De mening van patiënte of ze niet te makkelijk euthanasie gekregen heeft, lijkt me duidelijk.

In lijn met haar verzoek destijds wilde ik haar stem ook nog laten horen in deze zaak.