‘Ouderenpsychiatrie en klinische geriatrie niet strikt afbakenen’

Ouderenpsychiaters en klinisch geriaters vinden dat hun werkgebied niet strikt moet worden afgebakend. Zowel de psychiater als de klinisch geriater kunnen volgens hen aan de slag bij bijvoorbeeld de vroege detectie van dementie en de verdenking van cognitieve stoornissen.

Dit komt naar voren uit een enquête van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVVP) en de Nederlandse Vereniging voor Klinische Geriatrie (NVKG) onder 43 klinisch geriaters en 41 ouderenpsychiaters. Met de uitkomst van de enquête is een nieuwe conceptrichtlijn voor samenwerking van beide beroepsgroepen opgesteld.

Bij de medische zorg van ouderen zijn vier beroepsgroepen betrokken: klinisch geriaters, ouderenpsychiaters, sociaal geriaters en verpleeghuisartsen. Deze laatste twee beroepsgroepen zijn de afgelopen jaren steeds nauwer gaan samenwerken. Ook de klinisch geriaters en ouderenpsychiaters werken steeds vaker samen in de psychiatrische ziekenhuizen of de ambulante centra.

Onderdeel van de enquête was een lijst met ziektebeelden en activiteiten in de zorg van ouderen, met daarbij de vraag tot wiens domein deze behoren. Volgens de geënquêteerden behoren enkele zaken duidelijk tot het domein van de psychiater, namelijk gedragsstoornissen zonder dementie, psychoses en stemmingsstoornissen. Ook over de taken van de klinisch geriater was men het eens: de behandeling van het acuut en chronisch delier, het vallen bij Parkinson en het werk in het diagnostisch dagcentrum. Over de vraag wie gedragsstoornissen bij dementie moet behandelen, zijn de psychiaters en klinisch geriaters het niet eens.

De geënquêteerden zien in de praktijk geen problemen als werkgebieden elkaar overlappen. Dit is bijvoorbeeld het geval bij verdenking van cognitieve stoornissen, de vroege detectie van dementie en het werk in de geheugenkliniek. Onderzoekster en klinisch geriater Carien van Rijn: ‘Samenwerking op deze gebieden verloopt goed, er bestaat geen concurrentie en er zijn geen competentiekwesties.’ De ondervraagden vinden een strikte afbakening om deze reden niet gewenst. Deze zou samenwerking verhinderen en bovendien is veel afhankelijk van de plaatselijke werkwijze.

Het feit dat afbakening niet gewenst is, is terug te vinden in de nieuwe richtlijn voor samenwerking, bijvoorbeeld in de stelling: ‘Zowel klinisch geriaters als ouderenpsychiaters dienen de diagnose delier en dementie te kunnen stellen, evenals de ernst ervan, en adequaat verdere diagnostiek te verrichten.’ De richtlijn zal binnenkort worden voorgelegd aan ouderenpsychiaters en klinisch geriaters.’<< MM

De gehele enquête en de resultaten vindt u onder dit artikel op

www.medischcontact.nl

.