Huisarts worstelt wekelijks met doorverwijzing zes patiënten
3 reactiesHuisartsen kunnen wekelijks gemiddeld zes patiënten niet, of hooguit na buitenproportionele inspanning, doorverwijzen naar passende zorg. En dat kost ze gemiddeld drie uur tijd aan ‘oneigenlijke inspanningen’. Dat constateert artsencomité ‘Het roer moet om’ (HRMO) na een korte peiling onder huisartsen.
HRMO slaat alarm over de ‘verdwijnende samenhang rond huisartsenzorg’, waarmee het comité doelt op toenemende ggz-wachtlijsten, drukte op SEH-posten, plaatsgebrek in verpleeghuizen en gebrek aan jeugdzorg, wijkverpleging en palliatieve zorg. Met name kwetsbare patiënten als dementerende ouderen, jongeren met geestelijke problemen en chronisch zieken blijven daardoor volgens HRMO ‘steken in huisartsenzorg’. Daarnaast dreigen huisartsen zelf onder de werkdruk te bezwijken. ‘Het kraakt en piept’, aldus HRMO-zegsman en huisarts Peter de Groof.
Zo’n tweeduizend van de circa achtduizend huisartsen uit de HRMO-achterban vulden deze maand een ‘flitsenquête’ in waarin ze werd gevraagd aan te geven hoe groot de problemen in een willekeurige week waren in hun praktijk. Maar liefst 97 procent van de deelnemers gaf aan die week met doorverwijzingsproblemen te kampen, voor dus gemiddeld zes patiënten. 10 procent van de huisartsen had zelfs met meer dan tien ‘problematische of onmogelijke’ doorverwijzingen te maken. ‘Het water staat huisartsen aan de lippen’, aldus De Groof.
Gemiddeld waren de huisartsen drie uur extra tijd kwijt in die week aan de ‘oneigenlijke inspanningen’. Eén op de zes huisartsen was zelfs meer dan vijf uur bezig met moeizame pogingen om passende zorg te zoeken. Huisartsen hebben het vaakst moeite om patiënten naar ggz-instellingen en ziekenhuizen doorverwezen te krijgen. Verwijzingen naar thuiszorg- en verpleeghuisinstellingen kosten het meeste tijd.
HRMO vroeg huisartsen om ervaringsverhalen en bundelde die in een boekje dat deze dinsdag met het enquêteresultaat aan de Tweede Kamer wordt aangeboden. De Groof: ‘De politieke discussie moet op gang komen. De politiek moet de eigen verantwoordelijkheid nemen.’
HRMO wil in december een publiek debat voeren over drie zorgthema’s die het comité van belang acht voor verandering: personeelsschaarste, de overconsumptie van medische zorg en het gebrek aan regie en samenhang. Op basis daarvan wil het comité opnieuw naar de ministers en de Tweede Kamer stappen, met aanbevelingen om ‘ingrijpende keuzes te kunnen maken die kunnen leiden tot een passend zorgaanbod in een sterk verbeterd zorgstelsel’. Een pamflet waarin het artsencomité de VWS-ministers deze zomer opriep om meer regie te nemen is ondertekend door 3800 huisartsen.
lees ook
Geert Slock
huisars, sluis
Kafka in de zorg. Er wordt eindeloos geleuterd over regie in de zorg en zorg rond de patiënt. Toch wordt degene die traditioneel vlakbij de patiënt de regie voert nl de huisarts het werk onmogelijk gemaakt. Intussen worden als innovatie (dure) r...egiomanagers, dementiecoaches en zorgadviespunten ingeschakeld maar als het hun te lastig wordt ligt het probleem weer bij de huisarts die geen enkele bevoegdheid meer heeft maar wel de verantwoordelijkheid en klachten aan de balie. Als ik een patiënt wil laten opnemen voor geriatrische revalidatie in de seniorenkliniek moet eerst het zorgadviespunt de aanvraag beoordelen, als ik iemand -mede op verzoek van familie en thuiszorg- in het verzorgingshuis wil laten opnemen moet ik een CIZ formulier invullen. In beide gevallen kreeg ik meestal een weigering, zeer demotiverend. In de psychiatrie loop ik aan tegen incompetente interim-psychiaters, hopeloos hokjesdenken en eindeloze wachtlijsten dus komt het ook weer bij mij terecht.
Het Roer Moet Om heeft groot gelijk dat een verwijzing van de huisarts zonder verder gedoe wettelijk bindend moet worden, dat is trouwens in de buurlanden ook het geval.
Deze verloren tijd vol ergernis wordt op de koop toe dankzij NZA niet vergoed, dus als het zo verder gaat wordt huisartsgeneeskunde een dure hobby voor eerstelijnsmanagers.
Bart Bruijn
Huisarts, Streefkerk
@coll. Rombouts.
De leegloop vindt al jaren plaats en begint nu in perifere gebieden schrijnend duidelijk te worden.
Christel Rombouts
Huisarts, Zevenaar
Zou ook wel eens een peiling willen zien hoeveel huisartsen overweegt uit het vak te stappen door dit alles. Ik spreek maandelijks wel een collega die dit uit. Zijn wij de volgende groep in de zorg waar een leegloop plaats vind?