Forse toename mentale klachten onder psychiaters
3 reactiesBijna de helft van de psychiaters (in opleiding) ervaart momenteel emotionele uitputtingsklachten en één op de vijf overweegt zelfs om te stoppen met het vak. Dit blijkt uit onderzoek van De Jonge Psychiater. De resultaten van de Psychiater Thermometer II presenteerden zij op het Voorjaarscongres van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie op 11 april in Maastricht.
In een enquête vroeg de Jonge Psychiater 959 psychiaters (in opleiding) uit Nederland en Vlaanderen opnieuw naar hun mentale gezondheid en werkomstandigheden, nadat zij in 2020 de Psychiater Thermometer I publiceerden. Hoewel psychiaters trots zijn op hun vak, geeft een toenemend aantal psychiaters aan last te hebben van mentale klachten. Waar in 2020 nog ‘slechts’ één op de drie psychiaters (in opleiding) aangaf zich emotioneel uitgeput te voelen, blijkt dit nu bijna de helft (44%) te zijn.
Stress
43 procent van de respondenten wordt of is behandeld voor psychische klachten, waarbij twee derde van deze klachten geheel of gedeeltelijk werkgerelateerd is. Als oorzaak noemen zij onder meer de hoge werkdruk, die voortvloeit uit lange wachtlijsten en tekort aan personeel, waarbij ook ontevredenheid over de marginale invloed van psychiaters in de organisatiestructuur van de ggz een rol speelt. Hoewel bijna 90 procent van de psychiaters (in opleiding) aangeeft gelukkig te zijn, rapporteert meer dan de helft een matig tot hoog niveau van stress te ervaren, al dan niet in combinatie met slaapproblemen, en heeft 20,5 procent ooit een burn-out gehad.
Leeftijd
Opvallend genoeg neemt de aanwezigheid van emotionele uitputtingsklachten af met de leeftijd van de respondenten en waren oudere psychiaters ook meer tevreden over hun leven. Ervaring lijkt dus een zeker beschermend effect te hebben.
Het definitieve rapport van de Psychiater Thermometer II zal in de komende weken gepubliceerd worden.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, Houten
Het werk in de GGZ wordt niet om de professionals heen georganiseerd. Maar de organisatie gaat er vanuit dat het goedkoper is als professionals alles zelf doen. Natuurlijk kan iedereen een afspraak plannen, natuurlijk kan iedereen tegenwoordig typen.... Gelukkig wordt er niet ook nog gezegd dat we zelf kunnen afstoffen en stofzuigen. Dat zie je tegenwoordig al wel in het onderwijs, want het is goedkopen om het zelf te doen toch? Maar zijn dat taken waar je als professional mee bezig moet zijn? Heeft uw wel eens een afspraak verzet met een patiënt die het niet helemaal overziet wat hij doet? En heeft u dat wel eens tussen uw werkzaamheden door moeten doen? En vervolgens uw werkschema om moeten zetten ter plekke? Er zijn socio-therapeuten die dat regelmatig overkomt. Waarom moeten al die administratieve brei door de psychiaters zelf worden ingevuld, waarschijnlijk kan een secretaris/secretaresse dat veel accurater en veel sneller? Penny wise, pound foolish.
Zou een hoop stress schelen waarschijnlijk.
Basisarts en Pessotherapeut , AMSTERDAM
Naar mijn mening ligt een deel van de ervaren werkdruk ook in de grote hoeveelheid administratie die je er tegenwoordig bij krijgt. Vroeger waren er nog secretaresses die met van alles hielpen. Toen ik rond 1990 in Zweden werkte sprak ik mijn versla...g in op een bandje en de secretaresses typten het uit. Overal werd zoveel mogelijk werk uit mijn handen genomen. Als ik zelf eens een recept verzorgde werd dat me bijna kwalijk genomen, daar was ander personeel voor. Je had ook veel meer tijd voor een client, ook destijds in Nederland trouwens. De efficiëntie van tegenwoordig is doorgeslagen. Ik heb na mijn pensioen nog in Nederland in de GGZ gewerkt als basisarts. De psychiaters die supervisie moesten geven hadden daar helemaal geen tijd voor waardoor ik ook moest stoppen. Jammer maar zo ging het.
Margret Kaandorp Amsterdam
Huisarts en epidemioloog, Rotterdam
'Opvallend genoeg neemt de aanwezigheid van emotionele uitputtingsklachten af met de leeftijd van de respondenten en waren oudere psychiaters ook meer tevreden over hun leven. Ervaring lijkt dus een zeker beschermend effect te hebben.'
Dit lijkt mij... geen juiste conclusie. Het zou zo maar kunnen zijn dat oudere psychiaters de 'die hards' zijn die weerbaarder zijn tegen emotionele uitputting. Jongere psychiaters die dat niet zijn, komen er gewoon niet aan toe om 'een oudere psychiater' te worden: dan zijn zij al uitgevallen (vergelijk: 'attrition-bias'). Dat ervaring beschermend werkt kan uit dit cross-sectionele onderzoek niet worden geconcludeerd (ik neem aan dat de ondervraagden uit Thermometer I niet dezelfde zijn als in Thermometer II).