Zorg voor iedereen

De één is dik, de ander dun, de volgende is veeleisend. Patiënten, je hebt ze in alle soorten en maten. Die afwisseling maakt het werk juist zo leuk. Natuurlijk zijn er wel eens patiënten die het bloed onder je nagels vandaan halen, maar je bent er voor iedereen.

Dat heb ik wel geleerd op de EHBO. Zo moest ik bij Interne een patiënt gaan statussen. Nietsvermoedend loop ik die kant op. Het valt me op dat de deur van de onderzoeksruimte dicht zit, terwijl meestal alleen het gordijn gesloten is. Zodra de deur opengaat word ik overvallen door de walm die mij tegemoetkomt. Ik neem nog snel een hap frisse lucht en stap de kamer in. Op een brancard ligt een dikke man. Boven hem kringelen twee vliegen, hij is in geen maanden meer gewassen. Een zwerver. Al snel wordt duidelijk waar de stank vandaan komt: een grote nattende smetplek bedekt bijna zijn hele lichaam. Ik werk zo snel mogelijk, maar mijn maag heeft er moeite mee.

Dit was misschien niet mijn meest prettige ervaring op de EHBO, maar toch wel een van de mooiste. Het gaf namelijk aan dat ik er voor iedereen ben. Rijk, arm, stinkend of schoon, het maakt niet uit.

Maar blijft dit zo? Zal ik in de toekomst Jan en alleman op mijn spreekuur krijgen? Als we de regering moeten geloven wel. Ik betwijfel het echter. Natuurlijk, de basisverzekering is voor iedereen. Maar kan iedereen die betalen? En dan: deze basisverzekering vergoedt slechts het hoognodige! Alle extra’s ofwel aanvullingen zijn slechts voor een handjevol mensen betaalbaar. Krijg ik straks alleen nog deze elite op mijn spreekuur?