Zachte dood vrij beroep?

Met veel gevoel voor drama schrijft collega Van der Ham in zijn voorzitterscolumn (MC 25/2010: 1243) over de moeilijke positie van de vrijgevestigde medische specialist op dit moment. Met termen als ‘zachte dood’, ‘euthanasie’ en ‘over my dead body’ wordt een beeld gecreëerd waarbij de onoplettende lezer mogelijk zelfs wat empathie krijgt.

Tegelijkertijd wordt met zijn verheerlijking van de vrijgevestigden indirect een sneer uitgedeeld naar de medische specialisten in loondienst. Eerder sprak Van der Ham zich ook al negatief uit over de specialisten in de UMC’s die, naar zijn zeggen, hun lagere salaris louter aan zichzelf en hun raden van bestuur dienen te wijten, omdat er voldoende ruimte binnen de cao’s zou liggen om de salarissen van de academische specialisten gelijk te trekken met die van de collega’s buiten de UMC’s.

Het imago van de medische specialist staat sterk onder druk. De werkelijke discussie over de richting waarop onze gezondheidszorg zich zou moeten ontwikkelen, inclusief de betaalbaarheid hiervan, wordt continu ondermijnd en afgeleid door het gemekker over de hoogte van de inkomens. Ook in onze eigen beroepsgroep voeren de vrijgevestigden een harde strijd over het al dan niet terugbetalen van een deel van de honorariumtarieven die ten gevolge van een ‘weeffout’ in de DBC-systematiek ten onrechte aan hen zijn uitbetaald: een grote schande!!

De medische professie, met onze voorzitter voorop, zou er goed aan doen te streven naar een realistisch inkomen voor iedere medische specialist, waar natuurlijk enige differentiatie mogelijk moet zijn. Dit kan prima worden bereikt door alle medische specialisten in loondienst te nemen. Er komt hiermee een einde aan de oneigenlijke discussie over de hoogte van onze inkomens zonder dat dit ten koste hoeft te gaan van de kwaliteit van de geleverde zorg.

Leiden, juni 2010
dr. Vincent Smit, patholoog

• Rubriek Brieven