‘Wisselgeld’

Een 35-jarige vrouw komt op mijn spreekuur: ze wil een aantal fibroompjes in haar hals laten weghalen. En passant meldt ze dat ze ook graag een verwijsbrief voor de specialist in een ander ziekenhuis wil.

Sinds drie jaar is ze bekend met een oncologische aandoening waaraan ze gelukkig met succes is geopereerd. Ieder half jaar gaat ze op controle; tot nog toe zijn er geen uitzaaiingen of een recidief tumor gevonden.

Ik vraag haar naar de reden om naar een andere specialist te gaan: is ze niet tevreden over haar huidige dokter? Nee, dat is het niet zozeer. De vrouw blijkt een speciale zorgverzekeringspolis te hebben.
Ze betaalt wat minder premie, maar dan mag de verzekeraar bepalen naar welk ziekenhuis zij gaat: het zogenaamde ‘wisselgeld’. Met dat andere ziekenhuis zijn namelijk ‘bulkafspraken’ gemaakt!

Het is de eerste keer dat ik dit aan den lijve ondervind: macht en geld zijn belangrijkere ‘waarden’ geworden in ons werk dan continuïteit van zorg en een goede vertrouwensband met de dokter.

Een telefoontje met de bewuste verzekeraar leert me dat de vrouw voor ‘acute gevallen’ in elk ziekenhuis in Nederland terecht kan. Met die troostende gedachte print ik even later de verwijsbrief...