‘Soms vult hij mij aan’

Omdat hij beginnende vasculaire dementie heeft, helpt zijn vrouw hem daarbij. Barbara: ‘Ik bespreek de golfbaan en de kar, ik leg zijn kleding klaar en doe de administratie.’ Als hij Barbara niet had, was het leven niet zo aangenaam, zegt hij. ‘Ze stimuleert me als ik geen zin heb. Ze vraagt of ik er nog eens over wil nadenken om toch te gaan’, zegt Hans. ‘Ik jaag hem de tent uit’, zegt Barbara lachend.

‘Mijn vrouw wil ook graag dat ik elke dag een paar kilometer ga lopen op de loopband, maar ik heb weinig tijd’, zegt Hans. ‘Je bent ook lui’, brengt zijn vrouw daar tegenin. Hans: ‘De luiheid zit op bepaalde gebieden. Als voetballer hield ik ook niet zo van rondjes om het veld lopen, ik trapte liever tegen de bal. Maar ik heb wel de Elfstedentocht van 1956 uitgeschaatst.’ Dus van nature kan hij goed pijn verdragen en zijn verstand op nul zetten, zegt Hans. Barbara: ‘Dat kan ik nou juist helemaal niet. Ik hou ontzettend van asperges en kan er wel een kilo van eten, maar ik heb geen geduld om ze te schillen. Dat doet hij. En hij krijgt er ook wel een paar hoor. Soms vult hij mij aan.’

Dit is het tweede artike in een tweeluik. Lees ook: Laat Huub zo lang mogelijk traplopen