Roomboter
Plaats een reactieHet is wel lang geleden,1978, maar ik was ‘net op tijd’. Ik voel nu nog de ‘haast’ die ik als coassistent had, toen ik met de fiets aankwam bij het echtpaar dat thuis hun eerste kindje verwachtte.
Ik deed de laatste drie weken van het coschap ‘bevallingen thuis’ onder leiding
Het was winter en ik deed het coschap per fiets, met achterop de verloskoffer met instrumenten. Mijn werkterrein was mijn woonomgeving: Rotterdam-Zuid.
Als vrouw was je welkom bij buitenlanders, dus ik had het druk en soms kon ik van de ene naar de andere bevalling fietsen. Ik kreeg de oproep toen ik net klaar was met een andere bevalling en had mijn instrumenten nog niet kunnen steriliseren. De verloskundige dacht dat het nog even zou duren, dus zij kwam later. De aanstaande moeder had persweeën en volledige ontsluiting. Ik dook snel de keukenkast in, griste er een pan uit, vulde hem met water, legde de gebruikte instrumenten erin, stak het gas aan en ging terug naar de vrouw.
De bevalling van een gezonde zoon vond plaats, ik kreeg van de verse vader een glas champagne in mijn hand en ik rook ‘in roomboter gebakken vlees’. In de pan met instrumenten had nog een laag vet gezeten; dat had ik niet gezien. De instrumenten dreven in een ‘vette bouillon’. De moeder was ingescheurd en de verloskundige, die inmiddels gearriveerd was, instrueerde mij de wond te hechten. De instrumenten had ik nogmaals in kokend water gesteriliseerd en met een nog wat glibberige hechtset heb ik de wond gehecht.
Eind goed al goed, maar ik ‘ruik’ de bouillon nog steeds.
dr. Margriet Huisman, reumatoloog
Lezerverhalen over Tijd- Er zijn nog geen reacties
