Prettig consult met dodelijke afloop (2)
Plaats een reactieHeeft de collega die zich in het Praktijkperikel ‘Prettig consult met dodelijke afloop’ (MC 47/2009: 1948) maar blijft afvragen waarom hij de fatale afloop niet zag aankomen, een inschattingsfout gemaakt? Of heeft hij zich niet gerealiseerd dat iemand die (zie zijn zelfmoordpogingen) eigenlijk niet meer verder wil maar daarbij niet op hulp van ‘de dokters’ hoeft te rekenen, zelf zijn middelen bij elkaar kan zoeken? Dat zo iemand als hem dat – hoe dan ook – eenmaal is gelukt, zich vaak ook echt ‘tevreden’ voelt? Dat is mijn ervaring tenminste; het heeft mij ook geleerd dat alleen al het in bezit hebben van de middelen in zo’n geval zelfs nieuwe levensenergie kan opleveren en suïcide kan voorkomen. Zeker psychiaters, maar ook huisartsen die (ex)psychiatrische patiënten begeleiden, zouden door het werkelijk bespreekbaar maken van zo’n wens (en ik heb het dus niet over helpen!) tenminste minder worden verrast door zo’n afloop, en vaker nog suïcides voorkomen.
Ongewild heeft deze collega wellicht de ultieme wens van deze patiënt uitvoerbaar gemaakt – wat mij betreft dus zeker geen misser!
Amsterdam, november 2009
Rob Jonquière, arts n.p.
- Er zijn nog geen reacties
