Ontsnapt

De arts dient zich te onthouden van contacten van seksuele aard binnen de hulpverlening. Verbale of lijfelijke intimiteiten zijn niet toegestaan. Aldus luidt artikel II lid 11 van de KNMG-gedragsregels.

Welnu, mijn patiënte, de 50-jarige rondborstige Colombiaanse C., heeft mij wat dit artikel betreft op de proef gesteld. Ik had het al verdrongen, maar het kwam toch weer bovendrijven. Even voor de goede orde: ik val wel op C. Ze doet me denken aan zon, zee en ohlala...!, een luchtig contrast met een zwaar doktersleven. Maar ik heb wel meer patiënten zoals zij. En evenmin als met haar, zal ik met een van die anderen iets in de zin van artikel II lid 11 uithalen. Zo zit ik niet in elkaar.

Vandaag kwam C. voor haar diabetes­controle. En tijdens het consult zag ik ineens ‘bliepjes’ op mijn contextuele radar verschijnen. Verdomd, herinnerde ik me ineens, die bliepjes had ik ook bij eerdere consulten al zien oplichten: ‘flirtende oogjes’. Professioneel als ik ben, negeerde ik die en werkte me samen met haar in een Nederlands-Spaans brabbeltaaltje door het saaie diabetesprotocol.

Toen ik haar aan het einde van het consult een hand wilde geven, zag ik plotseling lippen in zoenstand groot in beeld komen. Net op tijd kon ik mijn mond wegdraaien en ik zei... en ik zei... ja, wat zei ik eigenlijk ook alweer? ‘Nee, dat kan niet’ of ‘Nee, dat mag niet’ of ‘Nee, dat doen wij hier niet’. In ieder geval iets in die trant.

Toen ze weg was, zette ik mijn bril recht, deed nog een knoopje van mijn boord open en dacht: ‘Wow Cox, dat was een narrow escape.’

Maarten Cox,huisarts