Menig geween is iatrogeen
Plaats een reactieIn haar column benoemt NVVA-voorzitter Mieke Draijer een belangrijk probleem: iatrogene effecten door polyfarmacie bij ouderen (
).
Impliciet stelt zij dat verpleeghuisartsen expertise hebben deze iatrogene effecten te bestrijden. Ik zou dat ook verwachten, maar bij 8 tot 22 procent van de thuiswonende ouderen is sprake van polyfarmacie, bij verpleeghuisbewoners bij 40 procent. Natuurlijk hangt dit samen met de complexe medische situatie bij die bewoners, maar de aanpak van polyfarmacie heeft in verpleeghuizen zelden prioriteit. Verpleeghuisartsen zijn (nog) niet de specialisten om polyfarmacie aan te pakken.
In het algemeen - en niet alleen voor ouderen, zoals Draijer stelt - geldt dat gezondheid een middel is om wenselijke dingen te doen. Komt die gezondheid in gevaar, en het risico daarop is groot bij ouderen, dan wordt het verbeteren en/of handhaven van gezondheid een doel op zich. Dokters worden geacht om gezondheid als doel van hun handelen te zien en niet patiënten dingen te laten doen waarin ze plezier hebben.
Bij kwetsbare ouderen vraagt dat om speciale kennis vanwege het gevaar van chroniciteit, comorbiditeit en blijvende afhankelijkheid. Dat vereist zorg op maat. Het pleidooi van de NVVA-voorzitter voor zoveel mogelijk planmatig denken staat daarmee op gespannen voet. Zorg op maat vraagt namelijk om individueel gedokter, wat de voorzitter afwijst, te beginnen met herziening van de voorgeschreven medicijnen.
Laat de NVVA zich sterk maken voor de ontwikkeling van het vak en juiste behandeling van kwetsbare ouderen. Wenen over wat anderen niet juist doen (de zes verschillende dokters) helpt niet. Doe iets aan de twaalf verschillende verzorgenden per week voor één verpleeghuispatiënt. Dan zou het opvallen dat de patiënt zijn - inmiddels aangepaste - medicijnen niet regelmatig krijgt toegediend.
Heerlen, juli 2008
Marinela van den Heuvel-Olaroiu, verpleeghuisarts
- Er zijn nog geen reacties
