LAD-voorzitter: Een jaar vol inhoud

Bent u al bekomen van de eindejaarsfestiviteiten, van borstplaat tot beignet? Het was een intensieve en ‘innemende’ periode. Terwijl ik dit schrijf, moet de eerste volledige werkweek van het nieuwe jaar nog beginnen, maar keren al wel steeds meer mensen terug op hun arbeidsplek. Met goede voornemens? Ongetwijfeld! Als ons geheugen dat maar kan bijbenen.
Nog in de laatste anderhalve maand van 2007 vielen de cao-akkoorden en/of ‘bijna-overlegresultaten’ zowat als rijpe appels van de boom. Een volle LAD-mand en een stevige finish. Naar mijn mening hebben onze onderhandelaars adequaat op alle situaties ingespeeld. Daarbij tekende zich overigens wel een trend af: die van cao’s voor twee jaar of langer. Als verbetering van de arbeidsvoorwaarden daarmee gelijke tred houdt, vind ik daar veel voor te zeggen. Ook al moet uitvoering van mijn pleidooi om eens werk te maken van integratie van cao’s in de zorgsector hierdoor enigermate worden getemporiseerd.1

Rust op dit vlak betekent trouwens wel dat meer tijd kan worden besteed aan zaken als professionele standaarden en de (rand)voorwaarden daarvoor. Zogeheten studieafspraken die in de loop der tijd bij veel cao’s zijn gemaakt, kunnen nu daadwerkelijk worden uitgewerkt. Ook zulke meer beroepsinhoudelijke dimensies zijn bij de artsen-werknemersorganisatie LAD als beroepsvereniging binnen de federatieve KNMG in goede handen.

Dan kan gelijk korte metten worden gemaakt met (voor)oordelen dat arbeidsvoorwaarden en arbeidsomstandigheden geïsoleerd van elkaar zijn te beschouwen. Kortzichtigheid stoort mij altijd, maar in dezen buitengewoon. Alsof, zoals sommigen willen doen geloven, schotten zijn te plaatsen tussen kwaliteit en de financiering daarvan. Acties voor uiterst nood­zakelijke verbeteringen in het onderwijs, waaronder de positie van docenten, gaan over het stimuleren van kwaliteit. De aloude ‘Meer handen aan het bed’-adagia betekenden ook dat er meer geld naar de sector moest ten behoeve van verantwoorde patiëntenzorg. Discussies over werktijden en arbeidsomstandigheden gaan per definitie ook over gegarandeerde niveaus van zorgverlening. Rapportenschrijvers mogen worden geprezen, maar dat geldt evenzo voor de pleit­bezorgers op de werkvloer. En dan heb ik het niet alleen over onze onderhandelaars, maar ook over de gekozen leden in medezeggenschapsorganen en het toenemend aantal dienstverbanders in staven.

Hoed u evenwel allen voor ‘de separatisten’. Onverminderd mogen degenen worden gewantrouwd die integrale belangenbehartiging willen afschotten. Zij zijn gemotiveerd om vooraanstaande posities te verzwakken en zichzelf daarmee op te waarderen.

Met op de voorgrond het LAD-Arbeidsvoorwaardenbeleid 2008, dat afgelopen maandagavond door ons bestuur werd vastgesteld, zullen de onderhandelaars voor onze professionele belangen werk maken van kwaliteits­impulsen voor onze beroepsuitoefening. Daar ben ik van overtuigd!
Naast de meerjarencao’s van de afgelopen periode, blijven nog voldoende situaties over om de degens te kruisen. Voor de verpleeghuisartsen in opleiding wordt deze maand vermoedelijk de laatste hand gelegd aan de allereerste (!) eigen cao. Zo halverwege deze maand moet ook duidelijk worden of LAD’s Team UMC een doorbraak heeft kunnen bereiken voor de (bij)scholingsbudgetten van medisch specialisten en onregelmatigheidstoeslagen voor aios.                   

Langs deze weg wens ik u ook vanuit het bestuur van de LAD alle goeds toe voor het nieuwe jaar, zowel in uw werk als privé-leven. Een jaar vol inhoud. Inspirerend, gloedvol, beloftevol én glansrijk bovendien. En dat daarbij ons aller vereniging uw steun waard zal blijken. Op een volgende bladzijde wordt de reden hiervoor zo verwoord: ‘In 2008 - 60 jaar & 12.000 leden later, wil de LAD blijven werken aan de beste belangenbehartiging en posities voor steeds meer (a.s.) artsen in dienstverband!’ Soms eigenzinnig, dikwijls vasthoudend, meestal overtuigend, altijd solide. Dat is wat ik hoor aan kwalificaties over ons optreden dat zo kenmerkend is geworden voor het profiel van onze artsen-werknemersorganisatie. Niet slecht, lijkt mij, voor een bijna zestigjarige belangenbehartiger. Op 8 mei is dat namelijk zover.  

1. Eén cao voor de gezondheidszorg. Medisch Contact 2007; 44: 1831.

Hoed u voor ‘de separatisten’