KKB

Onze minister van Volksgezondheid heeft vlak voor de kerst het Kader-besluit onder-tekend. Dit heeft voor ons als arts-assis-tenten de nodige consequenties voor onze opleiding.

Ten eerste heten wij voortaan niet langer agio (assistent-geneeskundige in opleiding), maar stellen wij ons voortaan voor met ‘Goedemorgen, ik ben uw aios’ (arts in opleiding tot specialist). Naast de stethoscoop, stemvork, reflexhamer en palmtop dragen wij als arts assistent vanaf heden ons portfolio mee om alle beoordelingen, voordrachten, klachten van patiënten en cursussen te registreren.

Eén van de verplichte onderdelen is de zogenaamde KKB. Deze afkorting staat niet voor koninklijke kwaliteitsbond, niet voor een nieuw vaccin met de naam kinkhoest, kroep, bof en is ook geen nieuwe resistente kwaadaardige klinische bacterie. KKB staat voor korte klinische beoordeling.

Elk opleidingsjaar moeten er ten minste acht van dergelijke beoordelingen plaatsvinden, waarbij de supervisor aanwezig is tijdens bijvoorbeeld de anamnese, het onderzoek of het slecht-nieuwsgesprek en na afloop wordt er geëvalueerd en beoordeeld.

In mijn opinie een waardevol en essentieel onderdeel van een opleiding. Dit is toch de enige manier om te toetsen hoe de vorderingen van je opleiding zijn en om feedback te krijgen op je handelen? Mijn bazen zijn er echter nog niet zo blij mee: ‘Dat kost zo veel tijd, dan kom ik niet aan mijn eigen werk toe.’ Volgens mij valt een KKB onder de huidige supervisie, maar dan met rapportage. Hoe word ik dan nu begeleid?

Marlies B. Reinders, de arts-assistent