Het EPD: feiten en misverstanden (3)

Ik wil graag reageren op de ingezonden brief van collega Dagevos (MC 27/2009: 1220).

Ik ben het helemaal met hem eens. We zullen ons erbij moeten neerleggen dat elk regionaal of centraal EPD toegankelijk is voor onbevoegden, omdat elke beveiliging van een dergelijk systeem kan worden gekraakt; daar zijn slechts voldoende tijd en de verkeerde bedoelingen voor nodig.

Ook ik voel daarom veel voor een registratiesysteem, waarbij de patiënt de drager en beheerder is van de informatie. Ik vraag mij alleen af of dit een chipcard moet zijn. Dan zijn er weer mensen die de kaart in een spoedgeval niet op zak blijken te hebben. En wat als de chip door slijtage niet meer werkt?

Een opvallend bericht stond laatst in de krant. Het ging over een kater die, nadat hij enkele jaren zoek was geweest en aan de andere kant van Nederland werd teruggevonden, weer met zijn baasje kon worden herenigd. Dit allemaal dankzij een draadloos uit te lezen subcutane chip. Ik stel voor iedereen na de geboorte bij de eerste inentingen van eene chippen, de informatie te crypteren en alleen met vingerafdruk toegankelijk te maken, tenzij het ambulance- en SEH-personeel betreft.

Tilburg, juli 2009
Rob van Valderen-Antonissen, huisarts in opleiding