Een paranormaal begaafde dokter

Een Duits sprekend echtpaar bezochten mijn spreekuur. De vrouw liep krom van de pijn. In mijn beste Duits kwam ik er achter dat er sprake is van een koliekachtige pijn. Tijdens het lichamelijk onderzoek palpeerde ik haar buik. Eerst wat oppervlakkig en daarna wat dieper. Plots hoorde ik geen ‘pijnuitingen’ meer en zag ik in haar gezicht een zeer verbaasde, maar een opgeluchte blik. “Es ist verschwunden!” riep ze uit. Ze sprong van de onderzoeksbank af en pakte mijn beide handen. “Sie sind ein wunderbare artz!” Hoewel ik totaal verbaast was, antwoordde ik nuchter: “Tja, da’s Holländisch!”.