ECT verdient beter imago
Plaats een reactieVaak zou de redactie moeten toelichten of ze iets onderschrijft, dan wel onjuist of nog nader te onderzoeken acht. Dat geldt beslist voor de tekst op de cover van MC 48 ‘Elektrotherapie kan levens redden’ en het bijbehorende artikel ‘ECT verdient beter imago’ (48/2009: 1988).
Zijn die beweringen evidence-based? Dat lijkt wel zeker. Maar kan elektroconvulsieve therapie (ECT) ook grote schade aanrichten – fysisch, psychisch, sociaal? Een familielid vond het shocken vreselijk, ook 60 jaar later nog. Erger was lange tijd dat ‘het slachtoffer’ kennissen niet meer terugkende.
Om de succeskansen te vergroten, moeten artsen – en de patiënten – weten waarop de gunstige werking berust. Is het niet bizar dat daar nooit naar wordt gevraagd? Dat we daar althans nooit iets over lezen, hoewel ECT in toenemende mate wordt toegepast? Berust het op een placebo-effect? Of op een verkapte of lichte vorm van leukotomie?
Ik vind dat dringend moet worden onderzocht of niet hetgeen direct ná de ECT gebeurt, essentieel is. Tijdens mijn coassistentschap psychiatrie (in 1951) suggereerde de psycholoog dat de amnesie die de ECT veroorzaakt, de patiënt helpt. De negatieve denkwereld is even weg. Dat biedt de patiënt de mogelijkheid min of meer met een tabula rasa opnieuw te beginnen en positieve ervaringen te verzamelen.
Mijn conclusie was en is dat de patiënt na een ECT bijzonder humaan moet worden opgevangen door een empathisch en charismatisch iemand, met wie de patiënt samen de wereld opnieuw waarderend kan ontdekken. Met wie hij samen daarop creatief kan reageren. Gebeurt dit al ergens??
Venlo, december 2009
A.J. (Ton) Postmes, oud-jeugdarts
- Er zijn nog geen reacties
