De kolonel

Midden in de nacht werd ik geroepen voor een patiënt met een femur fractuur na een auto-ongeval. Mijn chef, de chirurg, majoor N. vond het niet nodig om daarvoor uit zijn bed te komen en zei dat ik zelf maar een draadextentie moest doen! Toen ik antwoordde dat ik dat nog nooit had gedaan, zei hij: ‘Ach dat kan je best, je bent erg handig!’

Met hulp van een ervaren Milva-operatiezuster is het me gelukt. De eerste en enige in mijn leven.

De volgende morgen vroeg moest ik met spoed bij ‘de Kolonel’ komen, de geneesheer-directeur van het hospitaal, die nogal tegen mij te keer ging: waarom ik hem niet had gewaarschuwd, dat ik ’s nachts majoor K had geopereerd. Hij was gebeld door ‘de Generaal’ uit Den Haag, die in de Telegraaf had gelezen dat majoor K in zijn ziekenhuis was opgenomen, en hij wist van niets!!!

Ik vertelde dat ik ’s nachts ‘een patiënt’ had opgenomen en geopereerd, na overleg en op advies van mijn directe chef, de chirurg N, en dat ik beslist nooit een kolonel ’s nachts uit zijn bed zou durven bellen! En wie of wat deze zo belangrijke majoor K dan wel was, wist ik echt niet.

Het bleek een politieke figuur te zijn die iets te maken zou hebben gehad met de aankoop van legerhelmen, waarbij corruptie een rol zou spelen. De ‘helmenaffaire’. Ook de oorzaak van het ongeluk vroeg om nader onderzoek.

Maar voor mij was het gewoon een patiënt geweest die moest worden geholpen. Rang of stand konden mij niets schelen en ik vond het alleen erg dat ik dit zelf had moeten opknappen, omdat de diensdoende chirurg zijn bed niet uit wilde, en dan zou ik daarvoor nog een standje krijgen!?

Als ik geweten had wie die ‘Majoor K’ was, dan nog had ik onze kolonel niet ’s nachts gebeld.

De fractuur is mooi genezen en ik heb er verder ook nooit meer iets over gehoord. Later ben ik zelfs nog reserve 1ste luitenant en kapitein geworden.

J.R. Mellema, ex-huisarts.(niet praktiserend)

De schrijver was in 1956, als dienstplichtig, reserve 2de luitenant arts, werkzaam op de chirurgische afdeling van het Militaire Hospitaal ‘Oog in Al’ in Utrecht.