De patiënt als regisseur
4 reacties14 maart 2023: Een 55-jarige vrouw bezoekt mijn spreekuur op verdenking van een recidiverende depressie. Zij gebruikt sinds twintig jaar fluvoxamine, die gestart is toen zij een postnatale depressie doormaakte. In het psychiatrisch onderzoek noteer ik dat er sprake zou kunnen zijn van een organisch psychosyndroom.
15 maart 2023: Ik krijg een vreemd mailtje van mevrouw over de medicatie.
28 maart 2023: Ze verschijnt samen met haar partner, die mij wil vertellen hoe ernstig het met haar gesteld is. Ik leg hen mijn therapiemethode uit en merk op dat ze afwezig is en reacties geeft die niet passen bij een hoogopgeleide. Ik vraag me af: zou er sprake kunnen zijn van alzheimer?
31 maart 2023: Patiënte vraagt per mail of zij zou mogen werken. Ze realiseert zich dat ik daar geen uitspraak over kan doen omdat dit de deskundigheid is van de bedrijfsarts.
5 april 2023: Patiënte belt mij op, omdat ze zich heel erg raar voelt. Ze noemt een aantal klachten die ik niet kan toeschrijven aan de medicatie. Ik adviseer haar om de volgende dag contact op te nemen met de huisarts.
6 april 2023: Ik bel de huisarts en adviseer hem om een spoedconsult aan te vragen bij de neuroloog omdat ik vermoed dat patiënte lijdt aan een hersentumor.
13 april 2023: Patiënte belt mij op en zegt dat de neuroloog niets gevonden heeft. Ik sta perplex en besluit de huisarts te bellen. Hij vertelt mij dat mevrouw op de wachtlijst staat voor een MRI-scan. Deze zal tussen twee en vier weken kunnen plaatsvinden. Ik vraag het telefoonnummer van de neuroloog en zijn naam. Ik bel de neuroloog, die afwezig is. De dienstdoende neuroloog bevestigt dat zij over twee weken een MRI-scan zal krijgen. Ik geef terug dat ik mevrouw in vier weken tijd sterk heb zien achteruitgaan en ik vraag me af of het niet beter is om met spoed een MRI-scan aan te vragen.
14 april 2023: Patiënte belt me op en vertelt dat bij haar een goedaardige hersentumor is geconstateerd. Dit type hersentumor komt voor in haar familie. Op enig moment zegt ze dat ze moet ophangen, omdat de neuroloog eraan komt. Verbaasd vraag ik of ze nog in het ziekenhuis is. Dit blijkt het geval. Als ik de hoorn op de haak leg denk ik bij mezelf: lieve help, wat een fantastisch staaltje van samenwerking tussen huisarts, psychiater, neuroloog en niet te vergeten de patiënt.
Gerard van den Berg, zelfstandig gevestigd psychiater
Lees ook
E.M. Stuveling
Huisarts
Ik begrijp de titel van het stuk niet helemaal. Tenminste, dit strookt niet met de inhoud. Verzint MC de titels? De psychiater was zelf in charge maar dacht er niet aan een eenvoudig telefoontje naar de dienstdoende neuroloog te doen. Dat staat spec...ialisten vrij, ook vrijgevestigde. Verwijzen kan in dit geval ook direct.
Wat zijn uw reflecties over de samenwerking met de huisarts? Heeft de huisarts patiënt de dag dat u belde uitgenodigd voor een consult op korte termijn of dezelfde dag? Had de huisarts wél direct overlegd met de neuroloog, maar kreeg deze geen spoed-MRI ‘voor elkaar’? Dit ook ter frustratie van de huisarts!? Of had de huisarts een andere inschatting gemaakt en een reguliere verwijzing gemaakt (met uw informatie bijgevoegd)? Had de huisarts in uw ogen anders kunnen handelen? Of uzelf? Of de neuroloog? Is in deze situatie in engere zin sprake van een samenwerking of zijn de lijntjes onnodig lang gemaakt?
(Multidisciplinaire) samenwerking waar het nodig is én patiëntuitkomsten worden verbeterd. Bij spoed waar het kan liefst zo kort mogelijke lijntjes, in dit geval met het ziekenhuis!
[Reactie gewijzigd door Stuveling, Erik op 23-06-2023 16:13]
G.W.C. van den Berg
zelfstandig gevestigd psychiater
Geachte collega,
Ik schreef deze column omdat ik onder de indruk was van de perfecte samenwerking. Als oude psychiater stamt mijn neurologische kennis als een basisarts in 1979. De huisarts deed precies wat hij moest doen toen ik een vermoeden had v...an een organisch psychosyndroom. De huisarts heeft direct een spoedconsult gedaan bij de neuroloog. Het bijzondere van deze casus is dat de patient mij telkens belde, terwijl ze mij maar 2 keer gezien had. Zij had dus de regie. Ik verwijs nooit direct naar een specialist omdat ik niet meer zo zeker ben van mijn medische kennis en als ik iets zou vinden dan zou ik haar toch weer naar de huisarts moeten verwijzen. Omdat ik de patient in 4 weken zo achteruit had zien gaan, terwijl zij in die tussentijd niet meer bij de huisarts was geweest heb ik er achteraan gebeld. De huisarts kon niet weten dat de MRI niet 14 dagen moest wachten. De dienstdoende neuroloog reageerde ook bijzonder adequaat.
Ik zie de huisarts als de poortwachter en doe eigenlijk nooit iets buiten de huisarts om. De redactie heeft niets aan het perikel verandert. Het spijt me dus dat het niet bij u is overgekomen.
Huisarts, Streefkerk
Bart Bruijn
Wat, collega psychiater, heeft u ervan weerhouden zelf een spoedverwijzing naar de neuroloog te regelen? Waarom moet hier de huisarts tussen zitten?
U ziet dat dat fout kan gaan. En u had zelf de diagnose al gesteld.
G.W.C. van den Berg
zelfstandig gevestigd psychiater in Utrecht, Utrecht
Mijn neurologische kennis gaat terug naar 1979. Ik had de diagnose niet gesteld. Ik vermoedde een niet pluis gevoel. Als ZGP heb ik de huisarts hard nodig en volgens mij is het in deze casus perfect gegaan. Lof aan alle deelnemers in deze multidiscip...linaire samenwerking, waarbij de patient feitelijk de regie had en zo zie ik dat graag