Verbinding en contact

Net nadat ik in slaap ben gevallen rinkelt de telefoon. Vrolijk klinkt het: ‘Dokter, het is sa fier!’ De bevalling die ik als huisarts op het platteland – nu 35 jaar geleden – moet leiden, zal een flink gat in mijn nachtrust slaan.

Een paar maanden geleden kwam het euthanasieverzoek van mijn patiënte. Sinds haar infauste diagnose twee jaar geleden sprak ik haar regelmatig over het levenseinde, en nu was de actuele wens daar.

Corona is een contactstoornis. Een hand geven mag niet meer; als huisarts een bemoedigende klop op de schouder geven is uit den boze. Mijn vak boet daardoor aan kracht in.

In mijn bescheiden twintigjarige carrière heb ik vele contacten gehad in de talrijke ziekenhuizen en klinieken waar ik als plastisch chirurg, al dan niet waarnemend, heb gewerkt.

Een paar jaar geleden kreeg ik een 91-jarige dame verwezen door de neuroloog in verband met een parese aan de voet na een operatie vanwege wervelkanaalstenose.

'Waar is Lientje eigenlijk?’ vroeg mijn patiënt. De afgelopen tijd was ze bij elke wekelijkse behandelsessie geweest, dus waar bleef ze nu? Dat we haar misten was niet gek, gezien de rol die ze in de gesprekken had gespeeld.

De pancreastumor bleek bij operatie ver gevorderd, met ingroei in de bloedvaten. Wij besloten bij deze 77-jarige man om, om zijn geelzucht te palliëren, een bypassoperatie van galwegen naar dunne darm te verrichten.

Bij Grietje stond ik direct op 1-0 ­achterstand toen ik haar met mevrouw aansprak. ‘Mevrouw Visser? Dat is mijn moeder en die woont in Zwolle’, zei ze en wilde de rest van dag niet meer met me praten.

Hij verscheen – begin deze eeuw – altijd in een zeer fleurig, fel hawaïshirt; was een zeer opvallend en (ruimte-)innemend persoon van net voorbij de 50; verwezen naar de revalidatiearts voor het aanmeten van orthopedische schoenen vanwege charcotvoeten (fors doorgezakte voeten).

Op een dag, lang geleden, kom ik mevrouw Mauve tegen. Zij laat haar witte koningspoedel uit. Wij maken een praatje. Met een verlegen lachje zegt zij dat haar hond ‘Maxima’ heet.