Een bizarre bekentenis

Toen ik het huis binnenkwam, rook ik het al onder aan de trap. Er hing een penetrante geur van verschroeid vlees, vies en doordringend. En ik hoorde een hoog geluid dat door merg en been ging. Ik rende de twee trappen op naar de etage, waar het geluid vandaan kwam. In de badkuip lag de patiënt, zwart geblakerd. Ze keek me aan, schudde haar hoofd en stopte even met gillen. De badkuip was ook zwart geblakerd. Ze had zichzelf overgoten met benzine toen ze in de badkuip was gaan liggen en had het zelf aangestoken. De broeders van de ambulance stoven na mij de trap op, doofden de laatste vlammen, pakten haar vakkundig in en voerden haar af. Ik stond vol verbijstering te kijken.

De 70-jarige vrouw die de dag ervoor op mijn spreekuur zat, maakte een matte indruk. Ze kwam mij onder meer vertellen dat ze in de hel zal branden. Ze had zichzelf als jonge vrouw bevredigd. Als jonge progressieve dokter legde ik heel geduldig uit, dat zoiets heel gewoon is en niets is om je over te schamen. Ik ging daar eens rustig voor zitten, want ik vond het een bizarre bekentenis van een gedistingeerde oudere dame, die ik kende als een gerespecteerd burger en een zorgzame moeder. Ze schudde me de hand en dankte me voor de uitleg. Ze zei dat er een last van haar schouders was gevallen.

De dag erop overleed ze in het brandwondencentrum.

Jaap Brienen, huisarts

Meer lezersbijdragen »»