Benauwd in de lucht

Ik kwam uit Argentinië, waar ik mijn vriend de oncoloog had opgezocht. We vlogen met British Airways rechtstreeks naar Londen. Het was middernacht. We hadden nog 6 uur te vliegen en ik hing halfslapend in de stoel. Waar ik bang voor was gebeurde: via de intercom riep een vrouwenstem in het stille donkere vliegtuig om een dokter. Mijn eerste reactie was te doen alsof ik sliep, maar bij de derde oproep raakte ik in een gewetensconflict en stond op.

De stewardess verwees me naar de ruimte waar de trap was. Daar stond een gezelschap onder aan de trap en een man met een pet bovenaan, die de gezagvoerder moest zijn. De andere stewardess ontpopte zich als een volleerd verpleegkundige van Engelse snit en zij legde mij het probleem uit.

In de businessclass zat een Argentijnse oudere mevrouw, die rectaal bloedverlies had gekregen. De vraag van de gezagvoerder was of we konden doorvliegen naar Londen of dat we moesten uitwijken naar Lissabon. Nadat ik had geconstateerd, dat de dame in kwestie ondanks haar zichtbaar bloedverlies een normale tensie had, een normale hartslag en er klinisch redelijk goed uitzag, liet ik de gezagvoerder weten dat we het risico konden nemen door te vliegen. Hij gaf me de hand en liet weten dat we doorgingen.

Het groepje mannen dat onder aan de trap stond, liet nu luidkeels in het Spaans weten, dat zoiets onverantwoord was en dat we naar Lissabon moesten gaan. Het bleek dat zij Zuidamerikaanse artsen waren en erop hadden aangedrongen een ander besluit te nemen.

Ik ging naar mijn stoel terug en elk kwartier erna kreeg ik een briefje van de stewardess/verpleegkundige met de tensie en polsslag en de temperatuur. Ik had het benauwd. Had ik wel een verantwoord besluit genomen? Maar het bleef stabiel. Het werd een nacht waarin ik geen oog meer dicht deed en mijn hartslag tot hoge waarden opliep. Eenmaal veilig op Heathrow was ik zo opgelucht.

Jaap Brienen, huisarts

Meer lezersbijdragen »»