ROM

ROM? Het is het nieuwe speeltje van de verzekeraars in de ggz: routine outcome monitoring. Het is zo nieuw, er is nog niets eens een Nederlands woord voor gevonden. De achterliggende gedachte is voor de hand liggend. De verzekeraar wil weten waarvoor hij betaalt en wil dus grip krijgen op hoe het de psychiatrische patiënt vergaat. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat dat betreft hebben sommige andere specialisten het makkelijker. Daar zijn de uitkomsten (en complicaties) soms wat duidelijker dan in de psychiatrie: een draininfectie hier, een aspiratiepneumonie daar, of zelfs de ultieme – negatieve – outcome: de dood.

Hoe moet dat in de ggz? Hebben we daar ook objectieve maten? De meesten denken van niet en vandaar dat er een commissie in het leven is geroepen om vragenlijsten te fabriceren. De inmiddels voorgestelde outcomes zijn niet alleen lachwekkend boterzacht, zoals patiënttevredenheid, symptoomscores en gedragsmaten, ze zijn ook nog eens extreem subjectief en gemakkelijk te manipuleren. Daarnaast scheppen ze weliswaar de illusie van kwaliteitscontrole, maar hebben daar hoegenaamd niets mee te maken.

Wat dan wel? Ook de psychiatrie kent enkele objectieve maten, zoals suïcide(pogingen), opnameduur, aantal heropnames, gevolgde richtlijnen, polifarmacie. Om er maar een paar te noemen. Ik weet het, het bestrijkt lang niet de hele psychiatrie, maar het is meetbaar, hard en moeilijk te manipuleren. Zullen we daar eens mee beginnen? Moeilijker te verzamelen dan ingevulde vragenlijstjes. Maar veel relevanter en objectiever. Beter voor de betaler en beter voor de klant. En dat is toch waaROM het gaat?

René Kahn, psychiater

Klik hier voor alle bijdragen in de rubriek Veldwerk