Ochtendrituelen

Als dienstdoende arts-assistent in de nachtdienst weet je dat je rond bepaalde tijden gebeld gaat worden. Bijvoorbeeld om 6 uur in de ochtend, wanneer de controles gedaan worden. De bloeddruk van mevrouw B is 95/50 en de saturatie van patiënt F is 86%. Patiënten lagen zonet nog rustig te slapen maar worden wakker gemaakt voor het opnemen van deze vitale parameters.

Infuuspompen piepen, katheterzakken worden geleegd en het is bijna tijd om te wassen, mobiliseren en medicatie te delen. Gordijnen open en rechtop in bed want activeren is revalideren: werken naar ontslag!

Als enthousiaste anios loop ik voor de overdracht graag langs de nieuw opgenomen patiënten. Om 7 uur, als de Caraïbische zon allang op is, stap ik kamer 2 van de acute-opnameafdeling van het Curaçao Medical Center binnen. Ik open de goed afgesloten deur en tot mijn verbazing liggen daar vier snurkende patiënten in een pikdonkere kamer. Ondanks de bekende telefoontjes over lage tensies en saturaties zijn de patiënten in een diepe slaap. Ziet er prettig uit eigenlijk, zeker omdat ik zelf de piketkamer nog niet van binnen heb bekeken. Aan de balie vindt de verpleegkundige overdracht plaats. ‘Pneumonie, laag albumine, katheter erin.’ Prima overdracht, voor zover als ik het kan verstaan. En er wordt veel gelachen, terwijl de patiënt zich nog een keertje omdraait in bed. Zou het niet beter voor het herstel zijn om de patiënten een beetje uit te laten slapen? Misschien kunnen we in Nederland wat leren van deze Curaçaose mentaliteit.