Blogs & columns
Blog

Internationale studenten zijn overgeleverd aan commerciële zorgverzekeraars

1 reactie

Ze kwam binnen als een internationale studente en vertelde dat ze zich vanaf haar puberteit al mutileerde. Ze had chronische depressies en angsten en om die te verdoezelen maakte ze dankbaar gebruik van het milde softdrugsbeleid in ons land.

Ze wilde hulp voor haar ggz-problematiek. Of ik dat als huisarts wilde regelen. Bij de verwijzing naar de ggz bleek – na een wachttijd en de intake – dat de ggz-organisatie deze studente niet kon helpen omdat gespecialiseerde ggz-zorg voor slechts negen contacten in het pakket van haar commerciële verzekeraar zit. Voor haar zorgverzekering betaalt zij 53 euro per maand.

Bij een eerdere, ernstig suïcidale studente was na een periode van intensieve psychiatrische thuiszorg een vervolg nodig van de gespecialiseerde ggz. Dat zat opnieuw niet voldoende in het pakket van de commerciële zorgverzekeraar en mij werd gevraagd of mijn POH-ggz deze psychiatrische zorg kon leveren. Ik vraag veel van mijn overbelaste POH-ggz, maar kan onder mijn BIG-verantwoordelijkheid niet gespecialiseerde ggz-zorg verlenen aan zeer suïcidale patiënten, alleen maar omdat we waardeloze commerciële verzekeringen hebben voor internationale studenten. Dat deze patstelling tussen universiteit, commerciële verzekeraar en de ggz-praktijk daadwerkelijk tot een geslaagde suïcide kan leiden is mij helaas uit eigen ervaring bekend.

Huisartsen in de studentensteden hebben te maken met een enorme toename van internationale studenten de afgelopen jaren. Het valt niet mee om met al die verschillende culturen om te gaan en het nut van ons eerstelijnsgezondheidssysteem uit te leggen. Menig internationale student is van huis uit gewend aan de meest onwaarschijnlijke diagnostiek, terwijl bij ons huisartsen een afwachtend beleid vaak de juiste standaard is.

Veel erger is dat internationale studenten geen gewone zorgverzekering hebben. Ze hebben een particuliere verzekering van een commerciële aanbieder. Alleen als ze een baan hebben kunnen ze zich veilig verzekeren bij een zorgverzekering. De meeste internationale studenten hebben geen baan en zijn overgeleverd aan commerciële aanbieders die het wel heel bont maken met hun bepalingen.

Enkele verzekeraars vergoeden bijvoorbeeld geen zorg voor aandoeningen die voor aanvang van de verzekering al bestonden. Diabeten hebben dan een verzekering zonder vergoeding voor hun diabeteszorg.

Ook wordt bij een aantal commerciële zorgverzekeraars soadiagnostiek niet vergoed. Nu is goede soadiagnostiek niet alleen voor het individu van belang, maar ook voor de rest van de samenleving. Door laagdrempelig soadiagnostiek te kunnen uitvoeren als huisarts, kun je verspreiding makkelijk voorkomen. Dit besef mag toch wel gemeengoed zijn bij bestuurders van verzekeraars en universiteiten?

Ik merk dat ik wat moe ben van die managers in de studentensteden die beweren dat internationale studenten belangrijk zijn voor innovatie op onze universiteiten. Terwijl we deze studenten aan de andere kant een commercieel ondoordacht wanproduct aanbieden. Dat is meer armoede dan innovatie.

Misschien is het voor universiteiten zakelijk gezien interessant om internationale studenten te ontvangen? Is dat de reden dat ze onvolwaardige verzekeringen aanmoedigen? Ondertussen betaalt de 19-jarige ongeschoolde vakkenvuller in mijn praktijk – naast de werkgeverspremie op zijn schamele salarisstrook – ongeveer 130 euro per maand. De internationale student betaalt een maandpremie van slechts 53 euro. De vakkenvuller van 19 moet wel meebetalen aan een sociaal zorgstelsel in Nederland, maar de internationale student niet.

De verzekeringspakketten die we aan internationale studenten aanbieden zouden moeten overeenkomen met ons verzekeringspakket met basiszorg zoals dat is voorgesteld door de Gezondheidsraad.

Nederland vraagt aan iedere ingezetene zich verplicht te verzekeren met een zorgverzekering. Mijn bezwaren dat mensen zonder adres, zoals daklozen, zich niet kunnen verzekeren zijn bekend. Internationale studenten hebben met dak- en thuislozen gemeen dat ze niet automatisch toegang hebben tot de standaardzorg in de basiszorgverzekering.

Het wachten is op nog meer verdrietige nabestaanden en een boze ambassadeur bij de raad van bestuur van een universiteit. Ik wil als huisarts goede en veilige zorg leveren aan internationale studenten. Politiek en universiteiten: geef internationale studenten ten minste zorg op het niveau van een basiszorgverzekering.

Lees ook
  • Marcel Slockers

    Marcel Slockers is niet-praktiserend huisarts en straatdokter.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.