In ruil voor een lesje Engels

Een Britse jonge moeder en haar puberdochter stappen samen mijn kamer binnen. Op aanraden van haar moeder wil de dochter een paar vragen stellen aan ‘de gynaecoloog’. Ik krijg geregeld moeder-en-dochtercombinaties in mijn praktijk. De reden voor een consult is vaak gerelateerd aan de menstruele cyclus. Maar meestal betreft het een klein college seksuele voorlichting voor de dochter, waar de moeder en/of ouders zich moeilijk over kunnen uiten.

Dochterlief zit onderuitgezakt, armen over elkaar, haar hoofd half verscholen in haar hoodie en druk kauwgom kauwend. Haar moeder geeft haar een por met haar ellenboog ‘nou kom op, vraag dan!’ ‘Mam! Doe niet zo stom’, is de repliek en ze verschuilt zich nog dieper in haar oversized capuchontrui. ‘Mevrouw, is het oké als ik even alleen met uw dochter spreek?’ ‘Ja, graag’, springt de puber bij.

Zodra moeder de kamer verlaten heeft, vraag ik wat ik voor haar kan doen. ‘Weet ik veel’, is het beknopte antwoord. ‘Mag ik vragen of je al seksueel actief bent?’ Hierop springt ze ongeveer recht op, slaat de hoodie van haar hoofd, en kijkt me verwonderd aan. ‘Nee, echt niet!’ En dan lijkt het alsof ze tien blikjes Red Bull achter elkaar heeft opgedronken, en barst los in plat Engels. Ze praat zo snel, met veel straattaalwoorden die ik niet ken. Ik moet haar een paar keer stoppen om te vragen ‘wat betekent dat? Hoe schrijf je dat? Wat bedoel je?’ Het gaat zelfs zover dat ik haar vraag om een paar woorden in Google op mijn computer in te typen omdat ik werkelijk geen idee heb wat ze zegt. Daarnaast meldt ze dat ze ADHD heeft en een aan autisme verwante stoornis, wat de communicatie tussen ons niet direct bevordert. Ze stuitert op en neer in haar stoel. Wat een contrast met toen ze naast haar moeder zat!

Ze visualiseert: ‘En vroeger had ik veel last van een rare tik, weet je. Ik kon niet stil zitten, en zat altijd te frunniken aan mezelf. Ook ‘daar’, weet je. Echt supervaak, al vanaf dat ik een paar maanden oud ben. Maar sinds kort voel ik daar niks meer als ik eraan zit. Dat is toch bizar, al mijn vriendinnen kunnen wel tot een climax komen, alleen ik niet meer.’ De verbale en non-verbale wervelwind luwt een beetje. Uiteindelijk komt de aap uit de mouw, ik vraag of ze bang is dat ze door haar handelingen in het verleden iets ‘kapot’ heeft gemaakt. ‘Zal ik je even onderzoeken? Ik leg alles uit wat ik ga doen, geen zorgen.’ ‘Heel graag’ zegt ze. Eenmaal op de stoel zit er weer een gewoon jong meisje. Giechelend bij alles wat ik vertel en aanraak. Na afloop komt haar moeder erbij en is ze weer stukken rustiger. We bespreken een aantal zaken met betrekking tot haar verminderde sensorische ervaring alsmede een stukje voorlichting. Bij het afscheid bloost en giechelt ze. Moeders draait zich om bij de deur, en steekt haar duim omhoog en fluistert ‘dank u wel!’ ‘Geen probleem', antwoord ik. En met een knipoog vertel ik dat ik flink wat nieuwe Engelse woorden heb geleerd vandaag.