Blogs & columns
Blog

Het tuchtcollege, de beroepsnorm, én je collega-beroepsgenoten: één grote blackbox

19 reacties

Plotseling is het zover. Je bent aangeklaagd. Schijnbaar vanuit het niets ligt daar zomaar die brief van het tuchtcollege op de mat. Iemand is niet tevreden over je professionele handelen én heeft een klacht tegen je ingediend. Die had je niet zien aankomen. Wat nu?

Nu blijkt het indienen van een klacht een peulenschil te zijn. Het in te vullen klaagschrift staat namelijk al kant-en-klaar op de site van het tuchtcollege. Bovendien is een tuchtzaak gratis, want vrij van (griffie)kosten. Alhoewel de klager ‘geacht’ wordt op de zitting aanwezig te zijn, blijkt het niet verplicht te zijn gesteld. Kortom: klager zet grieven op papier en belt daarna met juridische bijstand (want toch verzekerd) en off we go. Je gram halen. Zo eenvoudig kan het dus zijn.

De verweerder – jij, wij en/of ik – zitten in een heel wat lastiger parket. Bij het klaagschrift zit namelijk een schrijven van het tuchtcollege met informatie over de opzet van de procesgang – trek daar maar een maandje of acht voor uit! – én het verweerschrift. Voor de rest is het vooral: good night and good luck

Het is de taak van het tuchtcollege om te toetsen of jouw professionele handelen zorgvuldig en/of deskundig genoeg is geweest. Dat is hun maatschappelijke opdracht. De meetlat voor deze toetsing heet de ‘beroepsnorm’ en de hoeder van deze beroepsnorm is je eigen beroepsvereniging. Wat die beroepsnorm precies inhoudt is vaag. Bijzonder vaag.

Het tuchtcollege heeft er maar liefst 75 woorden voor nodig om te duiden dat het professioneel handelen ‘binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening’ dient te vallen. Dat is zo oprekbaar als elastiek.

Typ beroepsnorm en beroepsvereniging in en je zult zien dat velen veronderstellen dat richtlijnen, standaarden, werkwijzers, leidraden, standpunten daarin voorzien. Dat die voor andere doeleinden zijn geschreven blijft meestal onbesproken.

Nu is de officiële uitleg van bijvoorbeeld een richtlijn dat heteen document is met aanbevelingen, gericht op het verbeteren van de kwaliteit van zorg’. Een hulpmiddel. Hoe open, leerbaar en vooral onschuldig klinkt dit alles.

In mijn vakgebied – de bedrijfsgezondheidszorg – blijken de leden van het tuchtcollege nogal streng in de leer. Bijna fundamentalistisch eigenlijk. Dit valt op te maken uit het aantal recente – sterk betwistbare – uitspraken. Voor hen is de richtlijn versteend tot afvinkbare normen passend bij de Tien Geboden. Gij dient de richtlijn te volgen. Punto e basta.

Dit ondanks het feit dat ongeveer de helft(!) van de bedrijfsartsen – ja, u leest het goed – stelt de NVAB-richtlijnen in de praktijk niet te kunnen uitvoeren. Ik verwijs naar spraakmakend onderzoek van Nico Plomp, ‘Waarom NVAB-richtlijnen niet worden gevolgd’.

Voor de interpretatie van de beroepsnorm in jouw tuchtzaak ben je dus geheel afhankelijk van de ‘wijsheid’ van met name je drie collega-beroepsgenoten. Die zitten daar op voordracht van de beroepsvereniging, maar zonder enig mandaat en/of ruggespraak. Je kunt alleen maar hopen dat hun afwegingen verdergaan dan hun eigen opvattingen. Maar daar bestaat geen enkele garantie voor.

Als je zaak toch ter zitting komt - een fors deel van de tuchtzaken wordt al in de raadskamer afgehandeld - denk je dat je gelegenheid krijgt je zaak van alle kanten toe te lichten. In theorie is dat zo, maar in de praktijk wordt dat niet van je verwacht. Het tonen van afdoende mate van ‘zelfreflectie’ is in de ogen van het tuchtcollege een absolute must. Liefst in de vorm van spijt. Eigenstandige meningsvorming kan in deze fase pijnlijke gevolgen hebben. Het tuchtcollege beslist, niet jij (meer).

Ten slotte kan je zaak in de allerlaatste fase nog ernstig worden belemmerd door het ‘wij-zijn-het-unaniem-eens-beginsel’ bij het tuchtcollege. ‘Er is sprake van collegiale rechtspraak, het college komt met één opvatting naar buiten’, aldus een voorzitter van het tuchtcollege. De noodzakelijke nuance wijkt dan voor eenheidsworst op basis van groeps- of kokerdenken. De weerbarstige werkelijkheid is daarbij de verliezer.

Hoe je daartegen te verweren? De meesten van ons hebben dit niet eerder bij de hand gehad. Het is dus raadzaam je te laten bijstaan door een jurist of advocaat. Want die kennen het spel. Jij, wij, ik niet.

Hoe om te gaan met zo’n blackbox? De startsituatie is niet gunstig én er blijkt geen level playing field te zijn. Het is in de kern een ongelijke strijd.

Maar de inzet is hoog: je reputatie staat namelijk op het spel. Zo’n tuchtzaak kan namelijk heel lelijke gevolgen hebben. Bijzonder lelijk.

Meer informatie

> Ik heb een klacht

> Ik ben aangeklaagd

> De laatste actuele cijfers: blog 'Nog geen tuchtzaak aan de broek? Mazzel zeg!'

> Over de beroepsnorm en de zin van 75 woorden – lees het in deze tuchtzaak – zie punt 5

> Over waarom de NVAB-richtlijnen niet worden gevolgd – Nico Plomp, TBV sept 2012 - nr 7

> Fraai inkijkje in het ‘wij zijn het unaniem eens’-principe  

  • Dolf Algra

    Dolf Algra (1952) was tot voor kort zelfstandig bedrijfsarts en adviseur in Rotterdam.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Rinus Ouwens

    Bedrijfsarts, verzekeringsarts in opleiding, Bemmel

    @ Jim Faas: je indruk klopt. Eigen onderzoek toont over 2012 en 2013 66 tuchtzaken tegen bedrijf/verzekeringsartsen. In alle gevallen was klager het oneens met een advies of uitspraak, in 44 gevallen speelden een (arbeids)conflict. Overigens kwam het... in 32 (50%!) gevallen tot een maatregel. Wellicht speelt de wirwar van richtlijnen en eisen die re-integratiewetgeving stelt een rol, maar het blijft een hoog percentage.

    En die maatregelen hebben wel degelijk het karakter van vergelding en tucht: waarschuwing, berisping, schorsing, geldboete kunnen moeilijk anders gezien worden. Niet alleen veranderen ze vaak niets aan hetgeen gebeurd is, of zij de kwaliteit verhogen is ook discutabel.
    Eerder beschreef Marcel Levi al dat artsen die niet het principe hanteren van “patient vraagt en ik draai” vijf(!) maal zo veel kans op dergelijke procedures hebben. Bij de bedrijfs/verzekeringsarts, waar de cliënt niet voor persoon, moment en consult kiest, en het vaak om belangen gaat, kon dat wel eens hoger liggen.

    De meest effectieve preventieve maatregel is even duidelijk als ongewenst. Gewoon geen adviezen of oordelen geven die de client ongelegen komen. In de praktijk wordt een Tuchtzaak bij gelegenheid al ingezet bij meningsverschillen: eigenlijk wil betrokkene een klacht bij het Tuchtcollege indienen, maar als de bedrijfsarts zijn rapport wat bijstelt wil betrokkene daar nog wel afzien. Gezien bovenstaande is voorstelbaar dat een rapport dan inderdaad bijgesteld wordt.
    Niet zozeer betere maar bangere artsen dus. Opnieuw lijkt discutabel of dat de kwaliteit verhoogd.

  • Jim Faas

    verzekeringsarts , Amsterdam

    Misschien interessant om nader te exploreren is het volgende: mijn stellige indruk is dat er bij tuchtzaken tegen bedrijfsartsen vaak tevens sprake is van een arbeidsconflict tussen werkgever en werknemer. In die context van arbeidsconflicten kan er ...vrij snel iets niet helemaal goed gaan ( niet conform de STECR werkwijzer arbeidsconflicten c.q. in de hele kwestie rondom het krampachtig zogenaamd niet-medisch mogen rapporteren aan werkgevers). Als je door de werknemer in het arbeidsconflict op enig moment - of dit nu terecht is of niet - gezien wordt als ‘in het kamp van de werkgever’ kun je relatief snel op een misslag worden aangesproken.
    Check tuchtrecht.nl maar eens op de trefwoorden ‘bedrijfsarts’ en ‘arbeidsconflict’, dan struikel je over het aantal zaken.

    Bij een misslag is een waarschuwing nu eenmaal meestal het gevolg. Dat zit in het systeem van het proces van het tuchtrecht ingebakken.

    Of dat systeem in alle gevallen het gestelde doel ‘kwaliteitsbewaking’ / ‘handhaving van een behoorlijk niveau van beroepsuitoefening’ dient, vind ik een valide vraag.
    Maar laten we het andere doel: verwezenlijking van het individueel klachtrecht van de zorgvrager a.u.b. niet uit het oog verliezen.

    Overigens vind ik dat de term ‘tuchtrecht’ zo langzamerhand echt aan vervanging toe is. Het gaat niet om vergelding, het gaat niet om ‘tucht’.

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Hoi Dolf, dat begrijp ik helemaal. Er spelen andere belangen. Er zitten allerlei andere gevolgen aan. Ik zag ook dat vooral psychiaters aangeklaagd worden en dat blijken dat vaak zaken rondom echtscheidingen te zijn. Lastig hoor.

  • dolf algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid - oud bedrijfsarts, rotterdam

    Ter verdere toelichting en wellicht nuancering van de discussie: bedrijfsartsen werken - net als verzekeringsartsen - niet in het domein van de zorg, maar van de sociale zekerheid.

    Ander domein, ander speelveld, andere spelregels. Waarbij oordele...n cq adviezen ook vergaande financiële implicaties kunnen hebben. Dat maakt het er niet gemakkelijker cq overzichtelijker op.

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Beste Roel, dat lijkt mij ontzettend naar en werkt contraproductief inderdaad.

  • Roel Melchers

    bedrijfsarts bd, Houten


    Na 4 rechtzaken waarin ik deels een berisping scoorde, kan je wel stellen dat ik gepokt en gemazeld ben.
    Wat mij het meeste stoort zijn de niet onderbouwde vonnissen.

    Ik vind het tuchtrecht een goede zaak... altijd ben ik bereid bij te leren. ...Zo'n vonnis is zo'n leermoment.
    Maar in mijn beide berispingen is niet concreet aangegeven wat ik moet doen om in't vervolg zo'n veroordeling te voor komen. De conclusie 'onzorgvuldige besluitvorming' biedt geen enkele clue waar ik steken heb laten vallen. Terwijl ik weet en uitdraag, dat zorgvuldigheid mijn sterkste wapen is als ik moet aangeven of er een ziekte is die het verzuim verklaart.

    En als ik me verdedig, leidt dat stevast tot de onderbouwing van het tuchtrechtelijk vonnis want: '... de beklaagde toont geen inzicht...'

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Beste Anneke, uiteraard doe ik dat. Dat heb ik in mijn allereerste zin al duidelijk gemaakt. Het is afschuwelijk als je daden ter discussie worden gesteld, zonder enige twijfel.

    Je roept mij op de werkelijkheid van een arts in het beklaagdenbankj...e te respecteren. In mijn optiek doe ik dat. Ik zie niet in waarom dat tegelijkertijd betekent dat je de werkelijkheid van de klager zou moeten ontkennen. Die is er namelijk óók. Dan moet je Dolf ook oproepen die werkelijkheid óók te respecteren en die van mij ook.

    Ik protesteer tegen de karikatuur van 'de klager', zoals die in deze blog gesteld is, dat beeld dat iemand maar even achteloos een klacht deponeert bij het Tuchtcollege, rechtsbijstand krijgt en het maakt verder allemaal niet uit, dat is gewoon niet conform de werkelijkheid. Er is iets aan vooraf gegaan, aan die klacht, en dat iets was voor die patiënt groot en heftig genoeg om er een klacht over te deponeren. Ik vind niet dat je daaraan voorbij mag gaan. In relatie met mensen kun je dingen gedaan hebben, die een ander niet fijn of zelfs afschuwelijk en misdadig gevonden heeft. Als je je defensief opstelt, vergroot dat het risico op een klacht. Als je luistert en kunt zien wat er achter de woede en het verdriet zit, kun je elkaar gemakkelijker vinden.

    Dat staat los van de werking en de kanttekeningen bij een Tuchtcollege. Ik kan al die punten horen en begrijpen. Daar laat ik me verder niet over uit.

  • Annekee Kramer

    psychiater, Den Haag

    Ook jouw blog lees ik graag, Desiree. In één daarvan citeer je een man, naar aanleiding van Kluun: ‘Jullie oordelen allemaal over een situatie waarin jullie nooit gezeten hebben. Ik heb wél in die situatie gezeten.’ Zijn reactie deed me beseffen dat ...er ook een andere werkelijkheid was dan die van ons.’
    Misschien kun je, in datzelfde besef, de werkelijkheid van een arts in de beklaagdenbank ook respecteren.

  • Wim van der Pol

    apotheker niet praktiserend, Delft

    Het uiten van een mening is prima, maar de teleurstelling en de frustratie ligt er te dik bovenop. Dat is jammer want de auteur schiet door en gaat te kort door bochten. Bedenk, dat een goede patiënt eerst naar jou toekomt met: "Dokter, ik overweeg e...en klacht in te dienen". Dat kan erg veel werk en kennelijk leed besparen. En dan nog dit. De rol van een beroepslid van het college is heel serieus te nemen. In mijn geval koppelde ik regelmatig casussen terug met (het bestuur van) mijn beroepsorganisatie.
    De discussie met Desiree is heel waardevol, maar neemt mijn ergernis niet weg. Ik zou daarom willen aangeven: hou op met dat commentaar en neem zelf plaats in het college.

  • Wim van der Pol

    apotheker niet praktiserend, Delft

    Het uiten van een mening is prima, maar de teleurstelling en de frustratie ligt er te dik bovenop. Dat is jammer want de auteur schiet door en gaat te kort door bochten. Bedenk, dat een goede patiënt eerst naar jou toekomt met: "Dokter, ik overweeg e...en klacht in te dienen". Dat kan erg veel werk en kennelijk leed besparen. En dan nog dit. De rol van een beroepslid van het college is heel serieus te nemen. In mijn geval koppelde ik regelmatig casussen terug met (het bestuur van) mijn beroepsorganisatie.
    De discussie met Desiree is heel waardevol, maar neemt mijn ergernis niet weg. Ik zou daarom willen aangeven: hou op met dat commentaar en neem zelf plaats in het college.

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Op de één of andere manier hoor je mijn boodschap niet hè of je wilt het niet horen. Ik ontkracht je oproep helemaal niet. Ik protesteer tegen de karikatuur die JIJ neerzet van 'de klager'. Ik vind dat onnodig opruiend.

    Je bedankt me wel om me ver...volgens puntsgewijs nóg eens te vertellen wat je al verteld had. Dat is wel exact wat ik bedoel met redenen waarom mensen klachten indienen. Ze voelen zich niet gehoord.

    Ik heb het niet over dé klager als ware het één soort mens. Ik heb het over verschillende motivaties om zo ver te gaan dat je een klacht indient bij een tuchtcollege. Daar zit zeer zeker wel een rode draad in.

    Ook je opmerking over een klacht is een kans. Als je me een beetje zou kennen, zou je weten dat ik niet van de inspirerende dooddoeners ben, maar juist van concrete verbeteringen. Binnen elke normale organisatie werkt het zo dat klachten inzage geven in wat niet zo goed werkt en mogelijk beter kan werken. Natuurlijk kan dat binnen de zorg ook.

    Maar goed, ik heb niet het gevoel dat we dezelfde taal spreken. Succes er verder mee.

  • dolf algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid - oud bedrijfsarts, rotterdam

    Inspiratie op doen om de kwaliteit te verbeteren ?
    Bekijk dan de classic - Jiro - Dreams of Sushi

    de trailer:
    https://www.youtube.com/watch?v=I1UDS2kgqY8

  • dolf algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid - oud bedrijfsarts, rotterdam

    Nogmaals dank voor je reactie.
    1. Je hebt het in je commentaar veelal over ‘dé klager’. Die bestaat mijns inziens niet. Dat is te algemeen. Het specifieke geval bepaalt de casus.
    2. Zoals gezegd: mijn commentaar is gebaseerd op gesprekken met coll...ega’s en inkijkjes in specifieke situaties, die duidelijk maakten dat het Tuchtcollege inderdaad niet diep genoeg onder de mat heeft gekeken en daardoor niet afdoend ‘gewogen’ heeft geoordeeld. Miskleunen dus. Met alle gevolgen van dien.
    3. Ik geloof niet zo in populaire frases als: een klacht is een kans. Dat is mij veel te positivistisch. Na > 35 jaar werkervaring in de krochten van allerlei organisaties heb ik een wat ‘pessimistischer’ kijk op het functioneren van de zorg en organisaties.
    4. Ik ben groot voorstander van continue kwaliteitsverbetering – neem bv het concept van Kaizen - maar vind dat huidige opzet van het medisch tuchtrecht daar niet afdoend aan bijdraagt. Het heeft geen zichzelf verbeterende driver in zich.
    5. Dat komt wellicht ook dat doordat men op twee benen probeert te hinkelen: men wil zowel corrigerend cq straffend zijn – het woord tuchtrecht zegt het al- als ook ‘lerend’. In de huidige opzet pakt dit mijns inziens niet goed uit. Zeker niet als dat ook nog wordt overgoten met 'spijt saus'
    6. Het is nu veel te veel een black box.
    Met als resultaat: surprise !

    Vandaar mijn oproep tot een grondige heroriëntatie.

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Je beschrijft dat er binnen jouw vakgebied een oerwoud aan klachtmogelijkheden is. Dat is niet bij elke instelling of vakgebied zo. In verschillende klachtencommissies (bv van jeugdhulpinstanties) zitten voornamelijk mensen uit de eigen organisatie m...et een onafhankelijke voorzitter, die wel door de instantie betaald wordt. Hoewel ze objectief zouden kunnen zijn, is dat niet bepaald de indruk die je er als buitenstaander van hebt. Dan vervullen ze dus slechts een formele functie, maar hebben inhoudelijk weinig toegevoegde waarde.

    Mijn oproep om patiënten vaker laagdrempelig bij of naast de zorgverlener te laten klagen, is niet, zoals jij interpreteert, een oproep om meer klachtenprocedures op te tuigen. Het is een oproep om minder defensief te reageren en beter te luisteren. Kijk wat er áchter de woede en het verdriet zit. Zie die persoon.

    Een klacht is een káns om te verbeteren. https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/een-klacht-is-een-kans-desiree-hairwassers.htm

    P.s. En natuurlijk bestaat de wraakzuchtige persoon óók. Als je dan als aangeklaagde persoon je woede en ergernis opzij zet en compassie toont, kan het haast niet anders dan dat het Tuchtcollege dat ziet. Wat dat betreft mag en moet je ook vertrouwen hebben. /2

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Beste Dolf, je punten 1, 3 en 4 kan ik invoelen. Ik kan daar niet over oordelen en heb vooral vragen. Komt de kritiek vooral van aangeklaagde zorgverleners? Waren dat hun eigen ervaringen? Baseer je je kritiek op uitgeschreven uitspraken (en zoja, zo...u het zo kunnen zijn dat uitgeschreven uitspraken niet helemaal recht doen aan wat er speelde?). Elke discussie en alles wat leidt tot verbetering lijkt me de moeite waard.

    Ik protesteer tegen je karikatuur van die klager, die het allemaal niks kan schelen, die laagdrempelig een formulier kan invullen en die eigenlijk alleen maar wraak wil. Die beschrijving is niet conform de werkelijkheid. Ik vind dat je daarmee de klager tekort doet. Ik snap wel dat dat 'entre vous', onder zorgverleners, het fijn is om stoom af te blazen, maar in dat opzicht vind ik je blog onnodig opruiend. Dat draagt niet bij aan betere zorg.

    Voordat een patiënt besloot een klacht in te dienen, is er van alles gebeurd. Er gebeurt in de zorg sowieso veel met veel mensen, en dat gaat met een hoop emoties gepaard, maar slechts 1000 keer per jaar leidt dat tot een klacht bij het Tuchtcollege. Dat is eigenlijk heel weinig. Om te kunnen zeggen wat een klager er toe bewoog juist die stap te zetten, moet je meer weten van die klager. Ik kan het uit eigen ervaring en op ervaringen van andere patiënten wel een beetje zeggen. Dat is omdat er defensief gereageerd wordt en dus niet echt geluisterd. Omdat er geen erkenning is voor wat er fout ging en wat dat met de patiënt deed. Dat is omdat je niet de indruk hebt dat de zorgverlener zich er iets van aan gaat trekken en iemand anders hetzelfde kan overkomen. /1

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Alle voetangels en klemmen in een blog samengevat. Mooi!

    Niet zelden blijkt het tuchtcollege meer een kluchtcollege. Hoe de beroepsgenoten er in komen is eveneens een volledig raadsel. Ik vermoed niet op basis van een hun onbetwiste kennis en kund...e. En de kwaliteit van de uitspraken laat dan regelmatig te wensen over. Een vorm van "rechtspraak" met een twijfelachtige reputatie...

    Daar zullen we de komende jaren nog veel plezier van beleven...

  • dolf algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid - oud bedrijfsarts, rotterdam

    Allereerst dank aan Desiree Hairwassers voor haar uitgebreide reactie. Een kort commentaar

    1. Ja, het klopt dat deze blog eenzijdig is. Correcte observatie dus. Het is inderdaad geschreven vanuit het perspectief van aangeklaagde arts. Ik dacht ik ...vlieg het dit keer eens van die kant aan. Een kant waar je zo weinig van/over hoort.

    Ik kwam daarop na signalen en gesprekken met collega’s uit de praktijk. Ik schreef daar eerder deze blog over.

    Stel het tuchtcollge heeft het niet bij het rechte eind
    https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/stel-het-tuchtcollege-heeft-het-niet-goed....htm

    Dat zette mij aan het denken. Vandaar deze blog.

    2. Desiree Hairwassers breekt een lans om’ vaker en gemakkelijker’ te klagen. Die visie deel ik in het geheel niet. Het lijkt mij een doodlopende weg . In mijn vakgebied struikel je onderhand over de mogelijkheden om klachten in te dienen en/of je gelijk te halen. De meeste klagers zien door het bomen het bos niet meer.

    3. Het tuchtrecht is mijns inziens aan grondige heroriëntatie toe, want black box met volledige onvoorspelbare uitslag.

    4. Het curieuze is dat verbeteringen slecht van de grond komen, ondanks heel praktische verbetervoorstellen. Zoals recent nog van neuroloog Roeland van Leeuwen en huisarts Bart Schudel in MC artikel ‘Tuchtrecht gaat over betere zorg’. Erg lezenswaardig.Aanrader.

    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/tuchtrecht-gaat-over-betere-zorg.htm

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    De klager heeft in principe geen hulp. Rechtsbijstandsverzekeringen zijn duur en veel mensen hebben die niet. Heeft klager die wel, dan zal de verzekeraar vaak proberen om het zo goedkoop mogelijk op te lossen, met een Stichting waar alleen pas afge...studeerde juristen werken.

    De klager staat er dus alleen voor. De klager is zorgvrager (geweest) of naaste van iemand die zorgvrager was en heeft in principe wel wat anders aan zijn hoofd dan klagen. Klager moet alles naar de wensen van het Tuchtcollege formuleren én onderbouwen met feiten die bij de medische professie horen en met de richtlijnen die voor professionals geschreven zijn.

    Je als beklaagde te laten bijstaan door een advocaat of jurist is zeker raadzaam, maar een volledig verweerschrift laten schrijven door een advocaat en niet schromen een karikatuur te maken van de klager, dat is een keuze, waarvan ik me afvraag of dat het verstandigst is. Vaak vindt er immers nog een vooronderzoek plaats en dat is ook een káns op bemiddeling. Die kans wordt een stuk kleiner als het verweerschrift klager negatief neerzet.

    Ik vind zelf de uitspraken van het Tuchtcollege heel duidelijk beargumenteerd en zie de Black Box niet. Uitspraken mogen best voer voor discussie zijn. Laten we dat vooral stimuleren. Laten patiënten váker en gemakkelijker direct bij of naast de aangeklaagde klagen en laat aangeklaagden met de beroepsgroep reflecteren op uitspraken.

    Alleen zo maken we zorg met zijn allen beter. /2

  • Desiree Hairwassers

    Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg voor borst- en eierstokkanker, Huissen

    Blijkbaar zijn artsen regelmatog ontevreden over het tuchtrecht. Ze vinden het beangstigend en dat begrijp ik zeer goed. Het ís beangstigend als je handelen ter discussie wordt gesteld.

    Ik vind deze blog vrij eenzijdig belicht en wel vanuit de ka...nt van de artsen/aangeklaagden. De andere kant, die van de klager, mag ook best belicht worden.

    De mééste patiënten klagen helemaal niet. Ze moeten hun energie immers gebruiken voor de toestand waar ze in zitten. Als patiënten ontevreden zijn en ze kunnen dat kwijt bij iemand, dan biedt dat vaak ruimte om het in gezamenlijkheid op te lossen. Om dat direct te doen bij de persoon over wie ze ontevreden zijn, is vaak moeilijk voor patiënten. Als er op een laagdrempelige manier een tussenpersoon te vinden is en die luistert echt goed en zoekt echt naar bemiddeling en oplossingen, dan zal het zelden tot een klacht komen.

    Klachten volgen als mensen het gevoel hebben dat er geen onafhankelijk persoon naar hun klacht kijkt (bijvoorbeeld omdat nergens staat hoe je die persoon kunt bereiken of als die tussenpersoon werkzaam is bij de organisatie en daarmee niet onafhankelijk is). Ze voelen zich niet gehoord, als men defensief reageert en als er slecht geluisterd wordt. Ze zijn bang dat er feiten achtergehouden worden. Ze klagen regelmatig omdat ze anderen willen besparen wat hen overkomen is.

    Allereerst beslist het Tuchtcollege of een klacht ontvankelijk is. Daarvoor moet je als klager heel goed kunnen onderbouwen wat precies je klacht is. Dat is niet zo gemakkelijk als je ziek bent enof als je het gevoel hebt dat jou of je dierbare iets aangedaan is. Je moet daarbij alle relevante stukken aanleveren.

    Als een klacht ontvankelijk beoordeeld is, volgt een procedure die zowel voor de klager als de aangeklaagde belastend en zwaar is. De aangeklaagde heeft daarbij het 'voordeel' van de juridische bijstand die per direct beschikbaar is. /1

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.