De glazen bol van het solliciteren
2 reactiesSolliciteren is een noodzakelijk kwaad om een volgende stap te zetten in een loopbaan. Als opleider selecteer ik kandidaten die geschikt zijn om internist te worden. Honderd brieven en vele gesprekken, verdeeld over ruim tien sollicitatierondes, ben ik verder. Maar iedere procedure blijft spannend, voor zowel de kandidaat als voor mij.
Het is een bijzonder voorrecht om in een sollicitatiecommissie plaats te nemen, maar ik voel de grote verantwoordelijkheid om te beslissen over de (nabije) toekomst van collega’s.
Luister ook de aflevering van MC de podcast waarin Goda Choi over dit onderwerp spreekt.
Hoe herken ik iemand die nú geschikt is voor de opleiding tot internist, maar ook of die in de komende zes tot tien jaar gemotiveerd blijft in het leer-/werk proces en daarnaast een gezonde werk-privébalans weet te behouden, ondanks/dankzij persoonlijke relaties, opvoeden van kinderen en andere levensgebeurtenissen? En voor degenen die de registratie tot internist halen, hoe moet ik vandaag de dag inschatten of zij een gelukkig bestaan tegemoet gaan als internist? Hoe weten de kandidaten dat überhaupt zelf?
Er is geen glazen bol, we gaan uit van de status praesens. In onze opleidingsregio selecteren wij kandidaten die een ‘proeve van bekwaamheid’ hebben afgelegd, meestal in de vorm van een aniospositie in een van de regionale opleidingsziekenhuizen. Onze ‘perifere’ opleiders hebben een uitstekend oog voor geschikte kandidaten, een fraaie aanbevelingsbrief leidt zonder meer tot een uitnodiging voor gesprek. Maar dan is het aan de kandidaat om de commissie te overtuigen. Waarom internist, waarom in onze regio? De activiteiten die in het cv staan vermeld, hoe hebben die de kandidaat geholpen als mens, dokter en toekomstig medisch specialist? Wat zijn aandachtspunten binnen het opleidingstraject? Het zijn geen originele, maar wel relevante vragen. Oprechte antwoorden krijgen de meeste waardering.
Voor wat hoort wat, het regionale opleidingsteam beslist dezelfde middag. Voor zonsondergang weten alle kandidaten de uitslag, schriftelijke bevestiging volgt. Hebben we jonge collega’s verdrietig gemaakt? Zeker. Hebben we verkeerde keuzes gemaakt? Vast. Ik hoop dat de onterecht afgewezen kandidaten ons ongelijk bewijzen, al dan niet als toekomstig internist. Ik troost me met de gedachte dat we – in samenwerking met de andere opleiders in onze regio – teleurgestelde aniossen op een ander pad hebben gewezen dat wellicht óók (of beter) bij hun past. En ten overvloede, we hebben hele goede collega’s aangenomen voor de opleiding, die nu in onze regio opgroeien tot volwassen medisch specialisten. In het Gronings: kon minder!
Meer van Goda Choi-
Goda Choi
Goda Choi is internist-hematoloog, plaatsvervangend opleider interne geneeskunde (regio Noord & Oost) en opleider hematologie (UMCG). In die functies hoopt hij bij te dragen aan een inspirerende opleiding tot medisch specialist. Tevens is hij hoofdredacteur van het Nederlands Tijdschrift voor Hematologie.
O. Lopes Cardozo
rustend oogarts, Kortenhoef
Waarom wachten totdat de sollicitant een periode als ANIOS heeft gewerkt? Als co-assistent heb je hem al 3 maanden in je omgeving gehad. Als je dan al de keuze maakt heb je vele jaren meer profijt van de opleiding. Bovendien heeft hij als ANIOS al zo...veel (ongewenste) gewoontes aangeleerd dat je meer tijd kwijt bent om die weer af te laten leren. We laten al deze mensen veel te lang in onzekere baantjes blijven hangen. Dat heeft ook grote sociale gevolgen: de te late partnerkeuze en gezinsvorming. Het spitsuur van het leven dat komt op een tijdstip dat de energie daarvoor ontbreekt. Als er toch onzekerheden in de keuze zitten kan je die net zo goed veel vroeger nemen.
huisarts, Utrecht
Mooi stuk, er is vast een overdaad aan geschikte kandidaten. Misschien ook aangeven aan kandidaten dat er te veel aanmeldingen zijn voor het aantal plekken. Het ontbreken van een glazen bol betekend dat een afgewezen kandidaat ook een prima internist... had kunnen zijn.