Coöperatie Laatste Wil vangt bot bij rechter
2 reactiesCoöperatie Laatste Wil (CLW) heeft niets bereikt met haar zaak bij de rechtbank in Den Haag tegen het strafrechtelijk handhaven van het verbod op hulp bij zelfdoding na een als voltooid beschouwd leven. De rechtbank oordeelt dat de staat ‘niet onrechtmatig heeft gehandeld, handelt of zal handelen jegens CLW en haar achterban door het verbod op hulp bij zelfdoding onverkort te handhaven’.
CLW vindt dat dat verbod niet strookt met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dat zegt onder meer dat ‘een ieder recht heeft op respect voor zijn privéleven’, al zijn er uitzonderingen.
CLW betoogde tijdens de zitting onder meer dat mensen in het algemeen de zin en kwaliteit van hun leven kunnen beoordelen en moeten kunnen kiezen voor bewuste, gewilde levensbeëindiging. Nu zijn ze afhankelijk van het oordeel van artsen en de euthanasiewet, terwijl de wens om zelf te beschikken ‘een niet onaanzienlijke groep die niet genegeerd mag worden’ aangaat. De staat denkt daar anders over en verwees naar een onderzoek waaruit bleek dat het om 0,18 procent van de 55-plussers zou gaan. Hun redenen zouden ‘complex en veranderlijk’ zijn. Mensen moeten ook tegen zichzelf worden beschermd.
Alleen een arts mag hulp bij zelfdoding verlenen aan iemand die ondraaglijk en uitzichtloos lijdt door medische oorzaak. Volgens het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gaat het zelfbeschikkingsrecht niet zó ver, dat er verder ook een recht bestaat om hulp bij zelfdoding te kunnen krijgen, legt de rechtbank uit. Evenmin is er een verplichting te vinden om een ‘waardige’ zelfdoding mogelijk te maken. Inmenging door de overheid is bovendien toegestaan, zo zegt de rechtbank, als dat een legitiem doel dient en noodzakelijk is in een democratische samenleving.
Daarbij hebben de staten volgens de rechtbank ‘een ruime beoordelingsruimte, zeker bij gevoelige onderwerpen als deze, waarover internationaal geen overeenstemming is’. De staat moet het recht op leven inderdaad beschermen. ‘Dat betekent dat de staat zoveel mogelijk moet voorkomen dat kwetsbare personen in een opwelling hun leven beëindigen’, aldus de rechtbank.
De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) is teleurgesteld. Ze vraagt zich af waarom ‘mensen op een verschrikkelijke wijze aan hun einde moeten komen. En waarom we ons baseren op achterhaalde wetgeving, gemaakt toen het zelfgekozen levenseinde nog “zondig” was’. Volgens de organisatie ‘halen Duitsland en Oostenrijk ons in als het gaat om het – onder voorwaarden – toestaan van hulp bij zelfdoding’.
Lees ook
P.J.E. van Rijn
huisarts n.p., Rheden
Als mensen aan de ziekte `voltooid leven `lijden, waarvan ze door behandeling niet van kunnen worden afgeholpen, dan kunnen zij ,omdat zij door deze aandoening patiënt zijn geworden , aanspraak maken op euthanasie .Hoogbejaarden kunnen al worden geh...olpen door een stapeling van ouderdomsklachten. Waardoor er sprake is van de door de WtL vereiste classificatie van oorzaken . Door uitgebreide jurisprudentie is al eerder komen vast te staan dat het zelfbeschikkingsrecht van hoger belang is dan de genoemde medische classificatie van oorzaken .Daardoor is er voor hen euthanasie mogelijk .Want als iemand zegt te lijden is deze per definitie een patiënt. Ook volgens de DSM-V kan praktisch iedereen een psychosociale ziekte hebben ,waardoor deze patiënt is geworden, lijdende onder de door Freud zo fraai beschreven doodsdrift. Daarvoor is er slechts één oplossing en dat is de dood. Hiermee is lijden aan het leven een medisch geclassificeerde oorzaak geworden , waardoor lijders aan een voltooid leven patiënt zijn geworden en euthanasie zouden kunnen krijgen ..
Ignace Schretlen, Rosmalen
In dit bericht wordt geschreven over ondraaglijk en uitzichtloos lijden door medische oorzaak. Dit rechtvaardigt in principe ook een beoordeling en toetsing door medici. Zeker wat betreft het eerste criterium kan niet worden ontkend dat ándere dan ...medische aspecten een rol kunnen spelen. De vraag is in hoeverre medici hiervoor oog hebben en even professioneel ook deze niet-medische aspecten kunnen beoordelen. Ik denk dat psychologen en/of geestelijk verzorgers dit mogelijk beter zouden kunnen maar voor hen lijkt helaas bij toetsing geen plaats. Dit valt des te meer op nu steeds vaker over ondraaglijk en uitzichtloos lijden zonder de toevoeging ‘door medische oorzaak’ wordt gesproken.
In het bericht en vermoedelijk ook de uitspraak wordt terecht gesteld dat de staat het recht op leven moet beschermen en moet voorkomen dat kwetsbare personen in een opwelling hun leven beëindigen. Voor zover dit voorkomen louter bestaat uit het behouden van de bestaande wetgeving terwijl de situatie van en zorg voor ouderen in onze samenleving steeds moeilijker wordt (hetgeen bij betrokkenen kan leiden tot een negatieve visie op het bestaan) dringt zich bij mij het beeld op van een onbarmhartige, kille staat, die de ogen half gesloten houdt voor existentiële problemen van veel mensen op hoge leeftijd.
Ignace Schretlen (Rosmalen)