‘Ik ben troubleshooter en vakantieredder’

Op het centrale plein van het vakantiedorp zit het terras om elf uur ’s ochtends vol. Met een kop koffie, boek of smartphone in de hand genieten de gasten van de zon. Aan de rand van het terras staat een springkussen waarop kinderen zich vermaken, met bijbehorende herrie. Achter het terras staan enkele personen te wachten voor de deur van de kleine, wat gedateerde praktijkruimte. Deze ruimte wordt gratis beschikbaar gesteld door Roompot, exploitant van het park, als extra service voor de gasten. ‘En voor ons is het praktisch, want vakantiegangers die op de bonnefooi naar de praktijk komen, leiden erg af.’

Jaar van de wespensteek

De praktijkassistente heeft de namen van de patiënten doorgekregen van de receptie van het vakantiepark. Van der Veen: ‘Het zijn meestal kleine, hinderlijke klachten waarvoor vakantiegangers naar de praktijk komen. We zien bijvoorbeeld veel verwondingen, doordat mensen in het water op een oester zijn gestapt, maar ook veel insectenbeten en oorontstekingen door het vele zwemmen. Bijzonder is dat we vaak in de loop van het seizoen een trend ontdekken. “Dit is het jaar van de wespensteek”, zeggen we dan.’

Vandaag ziet Van der Veen drie tieners met respectievelijk oorpijn na een vliegreis, een oog- en oorontsteking en krentenbaard en een eerstegraadsverbranding door het zonnen. Een twintiger is door haar rug gegaan op het werk en heeft veel last. Daarna komt een Duitse toerist met buikpijn de spreekkamer binnen. Ze maakt zich zorgen over de mogelijkheid van een blindedarmontsteking. Bovendien is ze mogelijk in verwachting, maar nog zo pril dat ze niet kan testen. Mocht het op medicatie uitdraaien, dan iets wat geen gevaar oplevert voor de mogelijke embryo. En kan de buikpijn ook met de eventuele zwangerschap te maken hebben? Van der Veen onderzoekt de patiënt en probeert haar in vlot Duits gerust te stellen. ‘Een blindedarmontsteking is uitgesloten en het is nog te vroeg om te zeggen of het iets met een zwangerschap te maken heeft. Als de pijn sterker wordt dan moet je morgen of overmorgen weer bij me komen.’

Geen onzindingetjes

In de zomer heeft Van der Veen het altijd druk. Niet alleen met het spreekuur op het park, maar ook met de vakantiegangers die op de rest van het eiland verblijven en zijn praktijk aan huis bezoeken. ‘Ik heb inmiddels een bestand van ruim 23.000 patiënten opgebouwd. In het vakantieseizoen, zie ik wekelijks ongeveer veertig passanten. Ik denk 60 procent Nederlanders, 30 procent Duitsers en 10 procent Belgen. Rond Pinksteren en Pasen zijn de hoogtijdagen, dan komen traditiegetrouw veel Duitsers naar Zeeland. De drempel om de praktijk te bezoeken is laag – vooral vanuit het vakantiepark – maar toch komen mensen vooral met serieuze vragen, geen onzindingetjes.’

Vakantiegangers komen meestal met kleine, hinderlijke klachten

Noord-Beveland telt 7700 inwoners en vier huisartsenpraktijken. De bevolking op het voormalige eiland vergrijst en heeft veel zorg nodig. Er zijn weinig bedden beschikbaar in verpleeghuizen. Het regelen van een tijdelijk bed, soms helemaal in Breda, kost hem in uitzonderingsgevallen bijna een hele dag. Hij is niet afhankelijk van de extra inkomsten die de toeristen genereren, zegt de Zeeuwse huisarts. Maar het is een mooie bijverdienste en vooral een leuke afwisseling. En eerlijk is eerlijk, een ‘eiland’ als Noord-Beveland is zonder toeristen te klein voor vier huisartsenpraktijken die allemaal apotheekhoudend zijn. Van der Veen: ‘Die apotheek is wél een belangrijke inkomstenbron. Zonder apotheek zou het lastiger worden om een praktijk met relatief weinig ingeschreven patiënten draaiende te houden. Maar het is tegelijkertijd ook heel arbeidsintensief, vooral om aan de eisen van de certificatie te blijven voldoen. Voordeel is dat ik voorgeschreven medicijnen gewoon kan meenemen naar het park.’

Blaasontsteking

Na de vrouw met buikpijn komt een moeilijk lopende, magere vrouw van in de vijftig de praktijkruimte op het park binnen. Ze denkt dat ze sinds een halve week blaasontsteking heeft, vanwege een branderig gevoel bij het plassen en jeuk. Van der Veen vraagt waar de loopproblemen vandaan komen. De vrouw blijkt te lijden aan een extreme vorm van fybromyalgie, waardoor ze meestal afhankelijk is van een rollator. Als uit de urinetest blijkt dat ze inderdaad blaasontsteking heeft, haalt ze – goed voorbereid – een flinke stapel medicijnstrips uit haar handtas. Langwerkende morfine, kortwerkende morfine, medicijnen tegen hoge bloeddruk, iets voor de maag. ‘Toen ik dertig jaar geleden begon met dit spreekuur, had ik van geen enkele patiënt achtergrondinformatie’, vertelt Van der Veen naderhand. Ik ben er behoorlijk bedreven in geworden om mezelf snel op de hoogte te stellen. Tegenwoordig zou het met het Landelijk Schakelpunt makkelijker moeten zijn om op de hoogte te zijn van bijvoorbeeld de medicatie van een patiënt. Maar dat werkt vooral regionaal en de beschikbare informatie is niet altijd bruikbaar.’

Als Van der Veen het vakantiepark in zijn auto verlaat, ziet hij tot zijn verbazing een patiënt van vorige week fietsen. ‘Ik heb haar vorige week naar het ziekenhuis gestuurd vanwege ernstige hyponatriëmie. Het verbaast me dat ze zo snel weer is opgeknapt. Eigenlijk vind ik dat ze dat wel even had kunnen melden bij me. Dat is wel een probleem hoor. Door de vluchtigheid van een vakantie, ontbreekt het vaak aan een follow-up. Ik weet lang niet altijd hoe het afloopt met iemand. Toch bouw ik ook vaak een band op met de vakantiegangers. Veel mensen hebben een vaste plek op het park, die zie ik vaak. En soms kom ik ook volgende generaties weer tegen in de spreekkamer.’