Meer van Roelof Moes

Het is het begin van een frustrerend lange route door een voor mij onbekend bureaucratisch land. In de nachtelijke uren schrijf ik vele brieven.

Als de LHV zo positief is over kleinschalige diensten dan moet ze zich ook eens sterk maken om de negatieve discriminatie van kleinschalige dienstenstructuren uit de wereld te helpen.

De vraag is of we een eventuele toename van de HAP-consumptie moeten en kunnen beïnvloeden

Twee maanden geleden meldt de voorzitter van de NZa, de heer Langejan, in een interview in Medisch Contact: ...

Bijna altijd ben ik het eens met wat Bert Keizer schrijft in ‘Zonder handschoenen’, maar deze keer wil ik graag een nuancering aanbrengen in zijn betoog.

‘Nee, blijf liggen, nu ben ik de dokter!’ Reinier, mijn aios, zit gehurkt naast me. Nog tweeëneenhalve dag, dan is hij echt huisarts.

Even later komt er wit haar te voorschijn. Vreemd, waarom niet blond? Zestien jaar heb ik nu Blonde d’Aquitaines, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Er is toch geen verkeerd sperma geïnsemineerd?

Het is 31 december 2008, half elf in de avond. ‘Het is weer zo ver, ze heeft flink weeën’, hoor ik aan de andere kant van de lijn.

In tegenstelling tot wat Giesen c.s. beschrijven, laat de kleinschalige huisartsenzorg geen stijging zien van consulten, visites en herhaalrecepten in de ANW-uren (MC 6/2009: 239).

De huisarts komt in 30 procent van de gevallen zelfs bij de meest spoedeisende gevallen níet binnen 15 minuten bij de patiënt.