Rollen omgedraaid

«« Lezersbijdragen | Baas en assistent

‘Nee, blijf liggen, nu ben ik de dokter!’ Reinier, mijn aios, zit gehurkt naast me. Nog tweeëneenhalve dag, dan is hij echt huisarts. Ik lig op de keukenvloer. Het is net of ik diep heb geslapen. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik wil weer gaan staan, maar Reinier houdt me tegen.

‘Liggen blijven! Goh, wat ben ik geschrokken. We zouden net gaan lunchen. Je bleef wel erg lang stil voor het eten. Ik ging kijken en zag dat je hoofd achterover hing. Je werd helemaal blauw en was niet meer aanspreekbaar. Ik voelde geen pols en dacht dat ik je moest reanimeren. Vervolgens werd je erg rood. Toen voelde ik weer een pols. Ik zal je bloeddruk opnemen.’

Ik lig nog op de keukenvloer en zie dat het kwart voor één is. Het is prachtig weer buiten. Wat een gedoe. Reinier klit de manchet van de bloeddrukmeter om mijn rechterbovenarm.

‘160 over 90, behoorlijk hoog. Is je bloeddruk altijd zo hoog?’

‘Nee, pas geleden is de bloeddruk nog gemeten, toen was het 130 over 80.’ ‘Oké.’

Hij koppelt de manchet weer af. Ik lig nog steeds op de vloer.

‘Kan mijn bloedsuiker te laag zijn? Ik heb namelijk een ontzettende honger.’ Piet, mijn collega, komt binnen en zet zijn spoedtas en een AED op de vloer. Hij prikt direct een bloedsuiker.

‘4,7. Dat is het niet! Ik bel het ziekenhuis’ en hij loopt weer weg. Ik grijp mijn kans en sta op. Reinier zegt nu niets. Ik neem plaats aan tafel en smeer twee boterhammen met pindakaas. Het heeft me nu lang genoeg geduurd. Maar ik ben er met mijn gedachten eigenlijk niet bij. Waarom bid ik eigenlijk? Ik doe voorlopig mijn ogen niet meer dicht. Ik vraag me af wat er aan de hand kan zijn. Reinier kijkt nauwlettend toe. Is hij nu baas of assistent?

De volgende 30 uren heb ik herhaaldelijk idiopathisch ventrikelfibrilleren, waarvoor ik word gereanimeerd.

Roelof Moes, huisartsopleider

«« Lezersbijdragen | Baas en assistent