Het handboek Ouderengeneeskunde in de eerste lijn kent twee delen. In het eerste deel gaat het onder meer over de huisartsenpraktijk en het zorgmanagement, de wet- en regelgeving en de vroegsignalering en screening.
Stel: alles wat je altijd deed zonder nadenken, gaat niet meer vanzelf. Gewoon lopen lukt plots niet meer. Je handen trillen ineens en spieren trekken ongecontroleerd samen. In Nederland krijgen jaarlijks naar schatting tweeduizend patiënten met zulke klachten de diagnose functionele neurologische stoornis (FNS).
Leed Lucia Joyce, de dochter van de befaamde Ierse schrijver James Joyce (1882-1941), aan schizofrenie? Of waren haar wisselende gedragingen – van woede, brandstichting en nymfomanie tot katatonie en verstilling – het gevolg van hersensyfilis?
Schrijven begint met goed kijken en luisteren. Na haar 80ste begon Dolores Prato (1892-1983) aan de autobiografische roman Daar op het plein is niemand, over haar kinder- en jeugdjaren, beleefd in het fin de siècle van het midden-Italiaanse binnenland.
Het duurt even voordat het woord anorexia valt, in het ervaringsboek Een uurwerk van gedachten. Maar het duikt uiteindelijk wel op: als student geneeskunde weet auteur en Arts in Spe-blogger Anouk Maassen namelijk dondersgoed hoe de genezingspercentages liggen van de eetstoornis waar ze mee worstelt.
Het zijn misschien wel de twee lastigste categorieën patiënten voor artsen: de patiënt die zelf dokter is, en de patiënt die een ongrijpbaar ziektebeeld heeft. Jolien Plantinga is beide in één. In Komt een dokter bij de dokter doet deze voorheen sceptisch tegenover chronische lyme staande huisarts verslag van hoe haar eigen, terugkerende lyme-infectie haar gezondheid grondig en langdurig sloopt.
Biomedicus Bert Van den Bogerd vat in boekje Transplantaties ‘op zakformaat’ handzaam samen wat we op dat gebied weten en kunnen. Hij beschrijft onder meer de verschillende soorten transplantaties, het donortekort, de (on)mogelijkheden van biosynthetische organen en de toepassing van miniorganen.
Literatuur is vaak een interessante omweg om iets duidelijk te maken. Neem nu de novelle De Zwemmers van Julie Otsuka. De eerste 65 bladzijden gaan over een bonte verzameling mensen die wekelijks op hetzelfde moment gaat zwemmen in een zwembad. Het zwembad is eigenlijk het enige wat deze groep gemeenschappelijk heeft.
Een kinderboek in arts in spe? Jazeker, en de reden is simpel: de maakster is coassistent en promovenda. Sadaf Soloukey heet ze en ze schreef Darya en de denkmachine, met leuke, soms wat schematische maar kleurige illustraties van Shamisa Debroey.
Ervaringsdeskundigen staan in de belangstelling, vooral in de ggz. Daarom is de boekenreeks Hoofdzaken zo interessant, waarin jonge vrouwen (ja, alleen maar vrouwen, wat zegt dat eigenlijk?) delen hoe ze hun psychische aandoening beleven.
Zoals iedereen onderhand wel zal weten studeerde Epke Zonderland, olympisch en wereldkampioen aan de rekstok, naast zijn topsportcarrière geneeskunde. Sinds een jaar is hij in opleiding tot, hoe verrassend, sportarts.
In Kanker vertellen zeer deskundige onderzoekers en artsen over de laatste ontwikkelingen in het onderzoek naar de vele vormen van de ziekte. Het is een echt state-of-the-artboek, maar wel geschreven voor een breed, geïnteresseerd publiek, compleet met aansprekende graphics. Alle aspecten komen aan bod: preventie, vroegtijdige opsporing, behandeling, nazorg.
Elk bestaan heeft zo zijn vouwen en kreukels. In de ultrakorte verhalen in Bij wijze van leven fileert Hedda Martens de schijn van heiligheid van het alledaagse geploeter: van ziek zijn, dingen die zoekraken, de onbestemde gevoelens binnen een relatie, tot aan die gelukzalige momenten als er een keer niets tegenzit.
Het was in 2015 dat een redacteur van een literair tijdschrift voor 1 dollar het boek W-3 van Bette Howland vond, waarop een aanprijzing stond van Saul Bellow. In 1974 gepubliceerd, maar eigenlijk nooit tot iemand doorgedrongen, en zo terechtgekomen in de ramsjbak. De redacteur las de roman en ging op zoek naar de auteur. Zo kwam er nieuwe aandacht voor Bette Howland en werd haar roman opnieuw uitgebracht.
Ongeveer 10 procent van de vrouwen in de vruchtbare levensfase heeft last van endometriose. Veel vrouwen hebben hierdoor rond de menstruatie hevige klachten, zoals buikpijn, hoofdpijn en vermoeidheid, of blaas- en darmproblemen.
Je hoort en leest het vaker dezer dagen: zorgverleners zijn niet alleen garagisten van het lichaam, zij zijn ook verzorgers van de ziel. Dat zegt ook de Vlaamse hematoloog Tessa Kerre.
Sinds een jaar is de gelauwerde turner Epke Zonderland in opleiding tot sportarts. In Epke. Van top tot teen vertelt hij over zijn blessures.
Door toedoen van een chirurg kan Willem van de ene op de andere dag niet meer trompet spelen. Wat een klein foutje is voor de arts, is een levensveranderende gebeurtenis voor de patiënt.
We waren niet gewoon om maar niet te zeggen dat we niet normaal waren.’ Zo introduceert Yuna, hoofdpersoon in de magistrale roman De nichtjes van de Argentijnse schrijfster Aurora Venturini (1922- 2015), haar familie van misbedeelden.
Moeheid is de meestgeuite klacht, maar wat is moeheid precies? Wij worden ook ‘gezond moe’ na inspanning of gebrek aan slaap. En wat heeft ‘ik ben jou moe’ met moeheid te maken?
Afzien van implantaten na een borstamputatie wegens een BRCA1-genmutatie. Schrijver Valentijn Hoogenkamp (1986) besloot daartoe toen hij voor de buitenwereld nog een zij was die luisterde naar de naam Helena.
Hoe verspreidt SARS-CoV-2 zich? Kunnen we een vaccin ontwikkelen? En wat is de oorsprong van het virus?
Als dokter is het altijd de vraag of je je wel met filosofie bezig moet of zelfs mag houden. En zeker met Emmanuel Levinas (1906-1995). Geen gemakkelijke filosoof.
De nieuwe predikant, ‘meneer de prediker’, brengt onrust in het dorp. Zijn verlichte geloofsopvattingen trekken vrijzinnige geesten aan, ouderlingen zetten de hakken in het zand. Huwelijken gaan barsten vertonen.
Oncoloog Siddhartha Mukherjee heeft met Het lied van de cel een dik boek geschreven over de eenheid waaruit al wat leeft, is opgebouwd: de cel. Het is een boek met drie gezichten, een vertelvorm die Mukherjee ook gebruikte in zijn eerdere werk,
