Regeling levensbeëindiging van kinderen van kracht

Een regeling om het leven van ongeneeslijk zieke kinderen van 1 tot 12 jaar te mogen beëindigen bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden, wordt per februari van kracht. De regeling die duidelijker de juridische ruimte voor artsen moet afbakenen dan de ruimte die het Wetboek van Strafrecht op dit moment in noodsituaties biedt voor deze patiëntgroep, is inmiddels in de Staatscourant gepubliceerd.

Er zijn in de nieuwe regeling (die een uitbreiding is van de regeling om zwangerschappen na 24 weken of levens van kinderen tot 1 jaar te kunnen beëindigen bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden) nog geen zorgvuldigheidseisen opgenomen voor levensbeëindiging bij deze nieuwe groep. Het kabinet heeft hiervoor gekozen, omdat het vindt dat op basis van het beperkte aantal casussen nog onvoldoende normen hiervoor zijn ontwikkeld. Het uitgangspunt in de regeling is daarom dat de arts ‘op grond van heersend medisch inzicht tot de overtuiging moet komen dat levensbeëindiging de enige redelijke oplossing is om het uitzichtloos en ondraaglijk lijden van het kind weg te nemen’. Een beoordelingscommissie zal het levensbeëindigend handelen hierop toetsen en dat oordeel is zwaarwegend bij de besluitvorming door het Openbaar Ministerie.

Mening kind

De regeling benoemt verder dat het ‘voor zich spreekt dat, voor zover ook maar enigszins mogelijk is, het kind op een manier die past bij zijn bevattingsvermogen en leeftijd, wordt gevraagd naar zijn mening’ en dat die mening ‘wordt betrokken bij het besluitvormingsproces’. En dat er moet worden afgezien van levensbeëindiging als een kind zelf te kennen geeft ‘zijn actuele situatie te prefereren boven levensbeëindiging’.

Het is nu aan de medische beroepsgroep om zorgvuldigheideisen voor levensbeëindiging bij deze leeftijdsgroep te ontwikkelen, die dan in de toekomst ook in de regeling worden opgenomen. Als basis daarvoor noemt de regeling de richtlijn Kinderpalliatieve zorg van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, maar ook de oordelen van de beoordelingscommissie, de besluitvorming van het Openbaar Ministerie en ‘gesprekken tussen het OM en de medische beroepsgroep’. Er wordt nog gewerkt aan een landelijk steunpunt waar artsen terechtkunnen voor overleg en advies.