Voorzitter LAD: Iedereen wil met pensioen

Aandacht voor pensioenen is bij werknemersorganisaties, zoals de LAD, van alle tijden. In cao- en ander overleg zijn de gevolgen van veranderingen op dit gebied vaak terugkerende issues. Verreweg de meeste leden hebben een pensioenregeling die zekerheid biedt voor de periode na het werkzaam leven. ABP en PFZW (het voormalig PGGM) zijn in de zorgsector de toonaangevende pensioenfondsen - en wij zijn er bestuurlijk bij betrokken.

Aanpassing van pensioenpremies, omdat de noodzakelijke dekkingsgraad dat verlangt, heeft consequenties voor de koopkracht. Verhoging van het jaarlijks opbouwpercentage betekent iets voor het pensioenperspectief van onze beroepsgroep. Levensfasebewust personeelsbeleid moet de gevolgen mitigeren van het aanzienlijk inperken van mogelijkheden tot vervroegde uittreding. Belangrijk dus. Immers: iedereen wil met pensioen. Ooit. Inmiddels ben ik ervaringsdeskundige.

Bij dit alles is het misschien moeilijk in te denken dat nog niet alle dokters kunnen vertrouwen op een complete pensioenvoorziening. Een solide gebouw waarin niet alleen de zogeheten oudedagsvoorziening is gehuisvest, maar ook zorg bestaat voor partner en kinderen bij voortijdig overlijden, aanvullende voorzieningen bestaan als de deelnemer onverhoopt arbeidsongeschikt wordt, voortzetting van de pensioenopbouw is geregeld bij arbeidsongeschiktheid, et cetera. 

Vooral voor huisartsen, ook degenen in opleiding, heeft de LAD zich zeer ingespannen om het pensioen te regelen. In de jaren negentig gingen de huisartsen in de gezondheidscentra naar PGGM. Amper vier jaar geleden kwam er voor de collega’s in opleiding een eigen pensioenfonds. Onze logische bedoeling was dat onder te brengen bij de Stichting Pensioenfonds voor Huisartsen (SPH) omdat het merendeel vervolgens in vrije vestiging gaat. Maar dat lukte niet omdat SPH het toen niet wilde.

Voor de huisartsen in dienst bij andere huisartsen, de hidha’s, kwam bij de invoering van hun eerste cao in 2005 ook een collectieve pensioenvoorziening binnen bereik. Dit keer wilde SPH wel, maar niet gelijk in de versnelling. Want terwijl deze woorden zinnen worden, is  het onderdeel ‘arbeidsongeschiktheidspensioen’ nog niet gerealiseerd. 

Partijen bij de Cao-Hidha, LHV voor de huisartspraktijkhouders en LAD voor de hidha’s, willen een deugdelijke arbeidsongeschiktheidsvoorziening. Na hun instemming zou zo’n arrangement deel moeten  uitmaken van de pensioenvoorziening. Maar cao-partijen moeten dit formeel goedkeuren omdat het ook consequenties heeft voor de premies die moeten worden betaald. Zo is dat in sociaaleconomisch Nederland afgesproken.

Aan het LAD-bestuur de verantwoordelijkheid om, liefst binnenkort, een beslissing te nemen over de voorstellen van SPH-zijde. Dit kan zodra alle informatie er is waarop in het belang van onze leden onze besluitvorming moet worden gefundeerd.

Ik zeg u ‘beim Abschied leise Servus.’ Om, als pensionado, mijn LAD-betrokkenheid voort te zetten als seniorlid; misschien wat vaker vanuit geliefd Wenen. Dat scheelt in contributie en ik blijf verzekerd van alle voordelen en dienstverlening. Zoals bij pensioenperikelen.

Het ga ook u allen meer dan goed!

Evert Bais, voorzitter LAD