Vliegende mult

In tegenstelling tot de huidige coassistenten, die dokter kunnen worden zonder op gynaecologie/verloskunde te zijn geweest, heb ik ruim aan de verloskunde mogen proeven. Vijftig bevallingen was tijdens mijn coschappen op Curaçao een normaal gemiddelde.

De afdeling verloskunde bestond uit twee kamers met elk twee bedden, waartussen een gordijn hing als afscheiding. Hoewel uitzonderlijk, kwam het toch nog wel eens voor dat twee of drie vrouwen tegelijk in partu waren. Als jonge dokter liep je dan op gezette tijden langs om te toucheren. De partus kon traag, maar soms ook vlot verlopen, vooral als het een vrouw betrof die haar vijfde of zesde kind baarde. Zo’n moeder noemden wij wel ‘een vliegende mult’, en die zorgde soms voor verassingen.

Zo ook tijdens een van mijn diensten, waarbij twee vrouwen naast elkaar lagen, met het gordijn ertussen. Zolang er nog geen volledige ontsluiting was en de uitdrijving nog niet was begonnen, lagen de vrouwen keurig onder een laken. De een was een primipara, de andere een multipara, die onder het laken lag alsof ze een middagdut ging doen. De prim had bijna volledige ontsluiting en lag te kermen, waarbij ze afwisselend haar eigen moeder, God en de moeder Gods in het Papiamento aanriep. De mult, die pas zeven centimeter ontsluiting had, begon ook te roepen dat het kind eraan kwam.

Ik dacht dat het zo’n vaart nog niet zou lopen, zei ‘wardam un ratu, seniora’ (wacht even mevrouw) en ging terug naar de buurvrouw bij wie het hoofdje van het kind al in zicht begon te komen. Na wat aanwijzingen, aanmoedigen en het met beide handen begeleiden van de spildraai, lag er enige tijd later een gave Antilliaanse baby op de buik van de moeder. Terwijl ik aan het afnavelen was, keek ik plots verrast naar de assisterende verpleegkundige. Er klonk babygehuil aan de andere kant van het gordijn. Enkele ogenblikken later trokken we daar het laken weg en vonden we een luid huilende baby tussen de benen van deze ‘vliegende mult’.

Bevallen is een natuurlijke gebeurtenis waar je als dokter weinig aan hoeft bij te dragen. Dat was een belangrijke les, die ik toen ook heb geleerd.

Ad Ligtenberg, cardioloog

Meer lezersbijdragen Bijzondere bevalling