Vertebroplastiek niet beter dan placebobehandeling

Vertebroplastieken bij osteoporotische wervelfracturen hebben net zoveel effect als placebobehandelingen. Dit blijkt uit twee dubbelblinde, gerandomiseerde trials die in NEJM van 6 augustus verschenen.

Bij een percutane vertebroplastiek wordt botcement (polymethylmetacrylaat, PMMA) in het ingezakte of gebroken wervellichaam geïnjecteerd. De behandeling kan tijdens een dagopname worden gedaan. De placebobehandeling waarmee werd vergeleken, was voor de patiënt niet te onderscheiden van de echte behandeling: ook hierbij werden huid en periost verdoofd. Ook werd het botcement klaargemaakt, zodat de geur in de OK hing.

Patiënten uit beide groepen ervoeren direct na de ingreep pijnverlichting en functieverbetering en deze bleef ook na een maand aanwezig. Beide ingrepen helpen dus wel, maar het effect van de verdoving, het placebo-effect en een mogelijke genezing van de breuk kunnen hieraan bijdragen.

In een studie van David Kallmes c.s. werden 131 patiënten met één tot drie pijnlijke wervelinzakkingen gerandomiseerd. Zij mochten na een maand overstappen naar de andere behandeling. Vooral patiënten uit de placebogroep kozen voor een overstap (43% versus 12% in de vertebroplastiekgroep). Waarom dit zo was, konden de onderzoekers niet achterhalen.

In de andere studie, door Rachelle Buchbinder c.s., werden 71 patiënten gerandomiseerd en tot 6 maanden na de ingreep gevolgd. Ook na een halfjaar waren er geen significante verschillen tussen de groepen op het gebied van pijn, functioneren, kwaliteit van leven en opnieuw optredende fracturen. Uit langer lopende studies zal moeten blijken of de percutane vertebroplastiek op de langere termijn voordelen voor de patiënt oplevert. SB

NEJM 2009; 361: 557-68, 569-79 en 619-21