Vakantie

Erg om terug te zijn van vakantie? Nou, nee, vond mijn manager en hij had daarvoor een doorslaggevend argument: ‘Werken is toch net als vakantie?’ Niet iedereen heeft zo’n onbevangen houding tegenover het verplicht aanwezig zijn. Werken moet tegenwoordig weer, als het even kan tot je oud bent. Erbij neervallen geldt als teken van zwakte en dat wordt bestraft met diverse in zwaarte oplopende reïntegratie-verplichtingen. Heerlijk zo’n land waar de overheid het arbeidsethos weer hoog in het vaandel heeft. En nu nog de treinen op tijd en de gulden terug, denk ik dan.

Verstandig om er na zulke ontboezemingen even tussenuit te gaan, zult u zeggen. De druk moet van de ketel en de boog kan niet altijd gespannen zijn. Die goedbedoelde adviezen zijn binnenkort achterhaald, want onze vakantiedagen liggen onder vuur. Ook de gemiddelde werkweek van 48 uur staat ter discussie. Wil een bedrijf hard knallen, dan moet dat kunnen, volgens de werkgeversvereniging voor het midden- en kleinbedrijf. ‘De zweep erover’, zal de betreffende woordvoerder van het MKB hebben bedoeld. Het paarse motto ‘werk, werk, werk’ wordt zo onverwacht nieuw leven ingeblazen.

Het motto ‘wie niet werkt zal niet eten’ sluit daarop naadloos aan. Wie langer dan een jaar niet kan werken, moet genoegen nemen met een aftopping van zijn inkomen tot anderhalf modaal. ‘Wie dood gaat, ligt er niet wakker van en de anderen spreken hun spaarpot maar aan’, zal de minister hebben gedacht.

Langer werken met minder vrije tijd is niet echt mijn idee van vakantie houden. En erg vrolijk van bovenstaande geluiden word ik ook al niet. Die nieuwlichterij laat ik daarom voor een paar weken aan mij voorbijgaan.

Theo Duivenvoorden, de verzekeringsarts