Telomeerlengte voorspelt effect statine
Plaats een reactieMannen met korte telomeren hebben waarschijnlijk een hoger risico op coronaire hartziekten dan mannen met langere telomeren. Dat blijkt uit in Schotland uitgevoerd onderzoek, waarvan de resultaten vorige week in The Lancet wereldkundig zijn gemaakt.
Telomeren zijn de uiteinden van chromosomen die vele repeterende eenheden van basenparen bevatten. Bij iedere celdeling worden ze iets korter, zodat cellen op den duur niet meer delen. Ze spelen een rol bij het proces van veroudering.
Eerder onderzoek wees al uit dat individuen met een coronaire hartziekte vaker kortere telomeren hebben. Maar de kip-of-eikwestie bleef onopgelost: waren de
kortere telomeren een gevolg van de hartziekte of op te vatten als een goede voorspeller van een dergelijke aandoening?
Scott Brouilette c.s. maten de telomeerlengte in leukocyten bij mannen in de leeftijd van 45 tot 64 jaar. Ze maakten vervolgens een vergelijking tussen degenen die een coronaire hartziekte ontwikkelden (484 mannen) en mannen die ziektevrij bleven (1058 mannen). Duidelijk was dat de eerste groep voor het krijgen van de ziekte kortere telomeren had dan de tweede.
De hartpatiënten in deze case-controlstudie deden ook mee aan een reeds lopend gerandomiseerd onderzoek waarbij een deel van hen een statine kreeg (pravastatine) en een deel een placebo. Brouilette c.s. vonden dat behandeling met statines de kans op hartziekte substantieel reduceert, maar alleen bij individuen die op basis van hun (sterk verkorte) telomeren tot de hoogste risicogroep behoorden.
Volgens Brouilette c.s. betekent dit dat korte telomeerlengte een onafhankelijke risicofactor is waarmee is te bepalen welke mannen van middelbare leeftijd met een verhoogd risico op coronaire hartziekten het meest zijn gebaat bij een statine.
Volgens de commentatoren I. Spyridopoulos en S. Dimmeler is dat laatste onmogelijk: daarvoor verschillen individuen bij hun geboorte te veel in telomeerlengten: goede afkappunten zijn daardoor principieel niet te definiëren. Alleen met behulp van grote cohorten zijn de verschillen te vinden die Brouilette c.s. constateerden, verschillen die overigens maar net statistisch significant waren, merken ze fijntjes op. << HM
The Lancet 2007; 369: 81-2, 107-14
- Er zijn nog geen reacties
