Succesvol

‘Dreigende dialyse bij aangeboren mono-nier, energetisch beperkt. Zal werk als groepsleider niet meer hervatten. Dit is te gevaarlijk en te vermoeiend’, lees ik in het reïntegratieplan. Dat wordt WAO, dat ziet er allemaal niet best uit. ‘Inschakeling loopbaanadviseur, en administratieve activiteiten’, dat klinkt al beter. ‘Een succesvol resultaat’, lees ik daarna. Mooier dan dat kan de begeleiding bij ziekte toch niet uitpakken.

Een handdruk zo krachtig dat ik vergeet terug te knijpen valt mij bij de begroeting ten deel. Beetje beteuterd neem ik mijn hand weer terug. Van zijn nierprobleem merkt meneer niets. Hij voelt zich vergeleken met een halfjaar geleden in topconditie. Zijn anemie is verbeterd, zijn creatinine gedaald en zijn toestand gestabiliseerd. Zijn internist heeft het niet meer over transplantatie of dialyse en met de suikerziekte en de hoge bloeddruk gaat het prima. Daarmee in lijn is hij op zijn eigen werk weer voltijds in arbeidstherapie aanwezig. Bij het bedwingen van agressieve bewoners mag hij van de bedrijfsarts niet meedoen en daarom kan hij om budgettaire redenen nog niet worden beter gemeld. Van begeleiding naar lichter werk door de loopbaanadviseur merkt hij overigens niets.

Bij onderzoek zie ik tot mijn verrassing het litteken van een nefrectomie, die dan blijkbaar al vóór de geboorte moet zijn verricht. WAO lijkt mij niet meer aan de orde. Meneer mag van mij terug naar zijn werk.

Ik vind het maar een raar verhaal. Wat ik zie en hoor, past helemaal niet bij wat de collega van de arbodienst beschrijft. Het enige woordje dat klopt is ‘succesvol’, maar dat slaat eerder op het werk van de internist. Wat zou er in het reïntegratieplan dan wel bedoeld zijn met ‘succesvol resultaat’? Soms dat de poging om een overleg met de loopbaanadviseur te organiseren is geslaagd? Zou het in de arbozorg zo erg gesteld zijn?