Seniorenbeleid huisartsen

Judith de Jong c.s. van het NIVEL stellen dat een seniorenbeleid voor huisartsen meer kost dan het opbrengt (MC 27/2004: 1120). De auteurs gaan echter uit van de situatie van voor de komst van de huisartsenposten en van de verkeerde veronderstelling dat huisartsen de inkomsten voor ANW-diensten willen behouden en óók een vergoeding willen hebben voor kosten van de waarneming.

Het NIVEL-verhaal mist het uitlichten van de post ‘onregelmatige uren’ uit het inkomensdeel van de huisartsen bij de introductie van de huisartsenposten. Er is nu een separate beloning van 45 euro voor ANW-dienst. Van doorbetaling van senioren als ze geen ANW-dienst zouden doen is dus volstrekt geen sprake.

De kosten voor een seniorenbeleid voor huisartsen bestaan alleen uit het verschil tussen de ‘marktprijs’ voor ANW-waarneming (globaal 70 euro per waarneemuur) en het CTG-tarief ANW van 45 euro. Het verschil is dus 70 - 45 = 25 euro per waarneemuur. Op de huisartsenposten werkt een huisarts gemiddeld 300 uur per jaar. Volgens De Jong c.s. vielen in het jaar 2002 2918 huisartsen in de leeftijdscategorie 50-plus. In het duurste scenario, dat uitgaat van het opheffen van de verplichting tot het verrichten van ANW-diensten boven 50-plus, zijn de meerkosten: 2918 x 300 x 25= 21.885.000 euro.

Dit is beduidend minder dan de 49.343.540 euro die het NIVEL heeft berekend. Er zijn talloze andere scenario’s denkbaar die veel minder kosten. Een realistisch scenario is geen ANW-dienst meer boven 60 jaar en geen avond- en nachtdienst meer vanaf 55 jaar.

De kille economische benadering van het NIVEL doet geen recht aan de problematiek van de senioren bij het gedwongen vervullen van de ANW-diensten. Deze mentaliteit zal er ongetwijfeld toe leiden dat de wal het schip keert en dat de demotivatie onder senioren verder toeneemt. AGIS heeft inmiddels een bescheiden seniorenmodule in de aanbieding.

Uden, juli 2004

Jur Kingma, huisarts

Naschrift NIVEL

Kingma gaat ervan uit dat huisartsen in inkomen achter-uitgaan als zij worden vrijgesteld van ANW-diensten. Wij hebben voor onze berekeningen echter juist een gelijkblijvend inkomen als uitgangspunt genomen. Onze belangrijkste boodschap is dat - ongeacht de financiering - het capaciteitsprobleem met vrijstelling niet wordt opgelost, omdat dat meer mensjaren kost dan het oplevert.