RVZ: ‘AWBZ is niet langer nodig’

Het advies van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg (RVZ) om de AWBZ op te heffen (MC 6/2008: 224) ligt in het verlengde van eerdere adviezen om de AWBZ te verdelen onder de voorzieningenwet WMO en de Zorgverzekeringswet. In het advies gaat de RVZ in op de consequenties van de verkaveling van de AWBZ-verstrekkingen en geeft ook de zwakheden aan: de kwetsbaarheid van bijzondere risico­groepen, het risico dat verzekeraars en gemeenten bezuinigen op medische zorg en sociale ondersteuning en het te sterk vertrouwen op ondersteuning door mantelzorgers als kostenbesparing voor reguliere zorg.

De belangrijkste zwakheid is de vraag of het bestel zo’n systeemomslag aankan na de invoering van de Zorgverzekeringswet, de hervormingen van de AWBZ en de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO).

De zwakheden zijn voldoende om er in de huidige kabinetsperiode van af te zien. De kinderziekten van de hervorming uit 2007 zijn er nog lang niet uit. Denk aan de wisselende kwaliteit van het door de gemeenten gevoerde WMO-beleid. Ook de problemen met de thuiszorg zijn nog niet opgelost en deze ‘markt’ heeft nog niet bewezen dat goede, redelijk gehonoreerde zorg ook op de juiste wijze aan de zorgvragende consument wordt verstrekt.

Dat de AWBZ verder moet worden hervormd om de kosten van onverzekerbare zorg in de hand te houden, is terecht. De in 2007 gemaakte keuze voor verdeling tussen verzekerbare verstrekkingen en door de overheid geboden voorzieningen over AWBZ en WMO is de juiste geweest om het stelsel toekomstbestendig te houden. De regering doet er het beste aan dit te verfijnen en te verbeteren en niet door een verzekering voor onverzekerbare risico’s af te schaffen. Want uiteindelijk komt ook de RVZ toch weer met de aanbeveling voor een rijksregeling als vangnet voor kwetsbare chronisch zieken.

Amsterdam, februari 2008

Karel-Peter Companje, Kenniscentrum Historie Zorgverzekeraars VUmc afdelingen Metamedica