Oog voor het ­onverwachte

Onverklaarbare voorvallen

Allerlei gebeurtenissen rond de geboorte en de dood en alles daar ­tussenin laten zich niet gemakkelijk begrijpen. Verbazingwekkende en ­ontroerende verhalen uit de medische praktijk van onze lezers.

Als het moeilijk wordt, hoopt iedereen op een wonder, ook mijn flamboyante opleider Clemens Haanen. Hij was een van de eersten in Nederland die begin jaren zeventig startte met de behandeling van acute leukemie. Het succes was echter nog beperkt.

Soms gebeurde het wonder van een complete remissie voor langere tijd. En Haanen was dan steeds op zoek naar een verklaring. Om die reden was hij ook zo geïntrigeerd door het uitzonderlijk gunstige beloop van een acute myeloblastenleukemie bij een heer met vriendelijke pretoogjes. Ook leek het alsof de patiënt de behandeling makkelijk verdroeg. De professor vroeg hem regelmatig of er iets bijzonders in de familie, de voeding of de omgeving was waardoor het met hem zo onwaarschijnlijk goed ging. Daarbij viel zijn oog ook op een opaal wit Mariabeeldje met een hemelsblauw afschroefbaar kroontje. Na aandringen bekende de patiënt wat besmuikt dat hij naast de chemotherapie ook dagelijks Lourdeswater gebruikte.

Buiten op de gang gaf Haanen mij de opdracht om het Lourdeswater voor analyse naar het laborato­rium te sturen. Zou het Lourdeswater een rol kunnen spelen bij de bijna wonderbaarlijke genezing van de leukemie, vroeg ik me af. ‘Je moet altijd oog houden voor het onverwachte. Je zult zien dat er wat bijzonders in dat Lourdeswater zit’, antwoordde mijn professor. Omdat je toen alles deed wat je opleider vroeg, heb ik op een onbewaakt moment het ­Lourdeswater laten onderzoeken.

Een uur later belde een postdoc van het lab, een jonge klare, met de vraag of we ook het merk van de graanjenever wilden weten.