Ons eigen kind terug

Wat fijn is aan de pomp, is dat je niet meer elke dag vier keer je insuline hoeft te spuiten. Maar de vingerprikken blijven noodzakelijk, minstens vier keer per dag. Daarnaast heeft de  pomp ook zijn eigen bijwerkingen. Kiran wordt bijvoorbeeld niet goed van de luchtbellen in de insulinetoevoerslang. Die wil hij telkens verwijderen.

Eén keer schieten we de naald net iets uit het midden van zijn bovenbeen zijn spieren in, in plaats van in het subcutane vetweefsel, wat hem erg veel pijn bezorgt. Hij weigert in het subcutane weefsel van zijn billen te schieten, want dan ziet hij niet waar hij zichzelf prikt en dat vind hij eng: controleverlies. Een andere keer wordt hij wakker zonder insulinepomp, omdat de pleister waar het subcutane naaldje inzit maar een klein plakoppervlak heeft en bij wrijving door draaien snel oprolt.
Woedend staat Kiran na ruim een week met zijn insulinepomp in zijn hand te dreigen dat hij het ding door de badkamer zal smijten. Hij eist zijn insulinepennen terug. Gefrustreerd en verdrietig omdat hij ook met een insulinepomp nog steeds diabetes heeft. Omdat hij zijn onbezorgde leven van vroeger niet terug heeft gekregen.

Ik heb het met hem te doen. Maar wij zien na één week insulinepomp ook een grote  verandering van Kirans gedrag in positieve zin. Hij is eindelijk weer het kind dat we al twaalf jaar kennen. Hij is weer scherp met zijn woordgrappen. Minder moe. Minder chaotisch. Minder prikkelbaar naar Tara toe. Zelfs zij merkt na die ene week op: ‘Mama, we maken veel minder ruzie sinds Kiran de pomp heeft.’
Dat is dan ook precies de reden waarom we praten als Brugman om Kiran over te halen de pomp ten minste drie maanden de kans te geven. De pennen heeft hij ook drie maanden gebruikt. Na enkele onderhandelingsrondes sluiten we uiteindelijk het compromis dat hij de pennen terugkrijgt als hij na drie maanden nog steeds roept dat hij de ze terug wil.

Hoewel zijn HbA1c met de komst van de pomp 6,9 was en hij dus met de pennen heel goed ingesteld was, wordt zijn gedrag blijkbaar toch veel meer beïnvloed door de glucose dan we doorhadden. Met de pomp worden de glucosewaarden blijkbaar nog meer genormaliseerd, waardoor je ook je eigen kind weer terugkrijgt. Nu realiseer ik mij pas echt goed in hoeverre de glucose je gedrag beïnvloedt.